دفن شهدای کربلا
روز دوازدهم محرم سال 61 هجری قمری عده ای از قبیله بنی اسد برای دفن بدن مطهر امام حسین علیه السلام و اجساد مطهر اصحاب امام به کربلا آمدند. اما از آن جا که بدن ها معولا سر نداشتند و بیشتر آن ها بر اثر ضربات شمشیر پاره پاره شده بودند، قابل شناسایی نبودند، بنی اسد متحیر شده بودند. در این هنگام امام سجاد علیه السلام به معجزه الهی تشریف آوردند و بدن ها را یک به یک شناسایی و معرفی نمودند، خود حضرت نیز بدن مطهر پدر را در حالی که به شدت می گریست به خاک سپردند. (1) سپس روی قبر مطهر چنین نوشتند:

ورود کاروان اسرای کربلا به کوفه
در صبح روز دوازدهم محرم سال 61 هجری قمری کاروان اسرای کربلا وارد کوفه شدند. سرهای مقدس شهدا را در جلوی محمل ها حرکت می دادند تا این که این کاروان را در تمام کوچه و بازار شهر گرداندند. راوی در بیان گوشه ای از این جریان چنین می گوید: دیدم مردم کوفه به کودکان گرسنه ای که در محمل ها نشسته بودند نان و خرما دادند، که در این اثنا حضرت ام کلثوم سلام الله علیها با مشاهده این رفتار فریاد بر آوردند: ای مردم کوفه صدقه بر ما خاندان حرام است! و نان و خرما را از دست کودکان گرفته و پس دادند. صدای شیون و گریه مرد و زن بلند شده بود، که دوباره جناب ام کلثوم فرمودند: ای مردم کوفه مردانتان ما را می کشند و زنانتان به حال ما می گریند؟! میان ما و شما خدا روز قیامت داوری می کند. در این هنگام حضرت زینب کبری سلام، حضرت فاطمه صغری، حضرت ام کلثوم و امام سجاد علیهم السلام هر یک خطبه ای جداگانه ایراد فرمودند که در این خطبه ها علاوه بر بیان فضایل اهل بیت و مظلومیت امام حسین علیه السلام، اصحابشان، بی وفایی و بیعت شکنی مردم کوفه را یاد آور شده و به افشاگری دستگاه حکومت یزید پرداختند.(2)

شهادت امام سجاد علیه السلام
بنا بر روایتی شهادت اما سجاد علیه السلام در روز دوازدهم محرم سال 94 هجری قمری و در سن 57 سالگی واقع شد. حضرت زین العابدین در دوران خفقان و مظلومیت شیعه به سر می بردند، از این رو مجال حضور فعال در جامعه را نداشتند. با این وجود به نشر احکام و مسایل دین اسلام به هر نحوی می پرداختند. از آن جمله بیان بسیاری از مسایل اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی در قالب دعاست.مدت امامت آن بزرگ وار 4 سال بود که سرانجام به دست ولید بن عبد الملک مسموم و به شهادت رسیدند، پیکر مطهرشان در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.(3)

-----------------------------------------
منابع:
1-نفس المهموم،ص388. حیاه الامام الحسین،ج3،ص324.
2-لهوف،ص192. بحار الانوار،ج45،ص109.
3-منتهی الامال،باب6،فصل6،ص718. توضیح المقاصد،ص3.