مير سيدعلى قاينى واعظ:

در چكامه بلندى به مطلع:

خاصگان عالم جان، دوش محضر كرده اند
خلوت دل را به نور خود منوّر كرده اند

همانند شاعرى زبده، فضايل و مناقب مولا(علیه السلام) را به رشته نظم كشيده و مانند متكلّمى زبردست و حق طلب با مخالفان محاجّه مى كند و مى گويد:

و آن كه مى گويند ناكرده خليفه، نقل كرد
از هوا تركِ نص و قول پيمبر كرده اند

اى عجب زان قوم كو را تهنيت كرده غدير
بعد از آن اندر سقيفه رأىِ ديگر كرده اند

بر وفاق راى، تاخير مقدّم كرده اند
برخلاف نصّ، تقديم مؤخّر كرده اند(1)

1. مجالس المؤمنين، ج1، ص523ـ526