در بیستم ذی الحجه سال 67 هجری ابراهیم بن مالک اشتر بر ضد ابن زیاد ملعون خروج کرد. هنگامی که جناب مختار کوفه را از قاتلان سید الشهدا علیه السلام پاک کرد. در این روز ابراهیم را با 12000 نفر یا به روایتی دیگر از ابن نما با کم تر از 20000 نفر برای جنگ با ابن زیاد از کوفه خارج شد.

مختار به بدرقه او رفت. لشکر ابراهیم تا کنار نهر خازر در 5 فرسخی موصل رفت و آن مکان را لشکرگاه کرد. عبیدالله به موصل آمد، آن جا را با 30 هزار نفر یا 80 هزار نفر سواره تصرف کرد و آماده جنگ با ابراهیم شد. شبی که فردایش جنگ شروع شد، خواب به چشمان ابراهیم بن مالک نیامد و این کلمات را بارها برای لشکرش تکرار کرد: ای مردم شمایید انصار دین و شیعه امیر مومنان علیه السلام و این است عبیدالله بن مرجانه، قاتل حسین بن علی علیه السلام، این است که پسر فاطمه زهرا سلام الله علیها را از جرعه ای آب منع کرد، در حالی که اهل و عیال و اطفال او فریاد العطش می زدند. او بود که مانع شد تا پسر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به جایی برود و اطراف او را گرفتند تا با لب تشنه شهیدش کردند، همسران او را مانند کنیزان بر شتران سوار کرده و به شام بردند. به خدا قسم آن چه این ملعونان با ذریه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم کردند، فرعونیان با بنی اسراییل نکردند. سپس دعا کرد: خداوند پیروزی را نصیب ما فرماید، چون ما برای خون خواهی اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قیام کرده ایم. صبح قسمت های مختلف لشکر و پرچم ها را بازدید نمود و جنگ آغاز شد. سر انجام بعد از چند روز جنگ و فرار لشکر عبیدالله بن زیاد، در روز عاشورای سال 67 هجری قمری، عبیدالله ملعون به دست ابراهیم بن مالک اشتر نخعی به جهنم واصل شد و سر او را برای مختار فرستادند. (1)

---------------------------

منبع:

1-بحار الانوار،ج45،ص384. فرسان الهیجا، ج2،ص235.