آيا منطقي است كه پيامبر خدا امت را پس از خود، بدون سرپرست واگذارند؟
۱۳۹۱/۸/۸ ۱۸:۲۸ - webmaster
آيا به نظر شما اين غير منطقي نيست كه مدير يك مدرسه غير انتفاعي يا مدير يك كارخانه كه براي مدرسه اش يا كارخانه اش زحمات زيادي متحمل شده ، برنامه ريزي كرده و سرمايه گذاري نموده، در هنگام ترك مدرسه يا كارخانه و رفتن به مسافرت راجع به مديريت آنجا بعد از خود چيزي نگويد و هيچ سفارشي نكند و كاركنان و كارگران را به حال خود رها كند و برود؟!
آيا اين غير منطقي است كه مدير يك مدرسه يا يك كارخانه طوري برنامه ريزي نمايد كه بعد از رفتن او هيچ مشكلي براي كاركنان و كارگران و دانش آموزان و نظام موجود در آن جوامع پيش نيايد؟
مدير يك مدرسه يا يك كارخانه به خوبي مي داند: براي جلو گيري از انحرافات احتمالي، تصميم گيري هاي ضروري ، سياست گذاري و هدايت جمعي كاركنان و كارگران مدرسه يا كارخانه بايـد كسي را انتــخاب كنـد كه پاسخ گو باشــد و از هـرج و مـرج جــلو گيري نمـايد و نظـم محيـط را برقرار دارد.
يك مدير دانا از قبل برنامه ريزي مي كند و به دنبال شخصي صالح وشايسته « كه به قوانين ومقررات مجموعه آشنا باشد» مي گردد و به جاي خود مي گمارد. زيرا رها كردن كارخانه يا مدرسه بدون سرپرست و جانشين مناسب براي مدير، كاري غير منطقي است.
پيامبر هم به طور منطقي مي بايست براي جامعه بعد از خود ، فكر« جانشيني صالح ، شايسته و آگاه به مقررات» باشد تا از بروز اختلافات ، هرج و مرج و بي نظمي جلو گيري نمايد و پاسخ گوي جامعه در موارد جديد باشد. آري ، رها سازي جامعه بدون سرپرست شايسته، كاري خلاف عقل و منطق است و پيامبر ، كار غير منطقي و غير عقلايي نمي كند .
اين شيوه منطقي و عقلايي در زمان حيات پيامبر نمونه هاي تاريخي مختلفي دارد. مثلا وقتي پيامبر براي غزوه اي از مدينه بيرون مي رفتند، كسي را براي جانشيني خودشان در مدينه انتخاب مي كردند و به سرپرستي مردم مي گماردند. اين جاي بسي تعجب است از گروهـي كه خـود را پيـرو سنـت پيــامـبر مي نامند و از پذيرفتن اين سنت پيامبر بعد از وفات ايشان امتناع مي ورزند!
بنابراين و با توجه به ذكر مثال هاي ياد شده در زندگي افراد عادي و سنت جاري پيامبر در حيات شريفشان، اين غير منطقي است كه پيامبر خاتم از دنيا بروند و امت خود را بدون انتخاب جانشين و برگزيدن سرپرست براي آنها، تا قيامت رها كنند و به حال خود واگذارند!
مدير يك مدرسه يا يك كارخانه به خوبي مي داند: براي جلو گيري از انحرافات احتمالي، تصميم گيري هاي ضروري ، سياست گذاري و هدايت جمعي كاركنان و كارگران مدرسه يا كارخانه بايـد كسي را انتــخاب كنـد كه پاسخ گو باشــد و از هـرج و مـرج جــلو گيري نمـايد و نظـم محيـط را برقرار دارد.
يك مدير دانا از قبل برنامه ريزي مي كند و به دنبال شخصي صالح وشايسته « كه به قوانين ومقررات مجموعه آشنا باشد» مي گردد و به جاي خود مي گمارد. زيرا رها كردن كارخانه يا مدرسه بدون سرپرست و جانشين مناسب براي مدير، كاري غير منطقي است.
پيامبر هم به طور منطقي مي بايست براي جامعه بعد از خود ، فكر« جانشيني صالح ، شايسته و آگاه به مقررات» باشد تا از بروز اختلافات ، هرج و مرج و بي نظمي جلو گيري نمايد و پاسخ گوي جامعه در موارد جديد باشد. آري ، رها سازي جامعه بدون سرپرست شايسته، كاري خلاف عقل و منطق است و پيامبر ، كار غير منطقي و غير عقلايي نمي كند .
اين شيوه منطقي و عقلايي در زمان حيات پيامبر نمونه هاي تاريخي مختلفي دارد. مثلا وقتي پيامبر براي غزوه اي از مدينه بيرون مي رفتند، كسي را براي جانشيني خودشان در مدينه انتخاب مي كردند و به سرپرستي مردم مي گماردند. اين جاي بسي تعجب است از گروهـي كه خـود را پيـرو سنـت پيــامـبر مي نامند و از پذيرفتن اين سنت پيامبر بعد از وفات ايشان امتناع مي ورزند!
بنابراين و با توجه به ذكر مثال هاي ياد شده در زندگي افراد عادي و سنت جاري پيامبر در حيات شريفشان، اين غير منطقي است كه پيامبر خاتم از دنيا بروند و امت خود را بدون انتخاب جانشين و برگزيدن سرپرست براي آنها، تا قيامت رها كنند و به حال خود واگذارند!
https://www.ghadirekhom.com/modules/news/article.php?storyid=561