امروز روز تولده! اما با تولد بعضی‌ها می‌توان باز هم گریه کرد! می‌دانی چرا؟! چون مصایب آن ها در آینده آن قدر کمرشکن است که حتی وقتی در قنداق هم هستند باید بر مظلومیت آن ها گریه کرد!

امام حسین (علیه‌السلام) کسی است که پیامبر هم در تولدش بر او گریه کرد!

ملایکه آسمان ها هم در روز تولد او گریه کردند!

پدر و مادرش، امیرالمومنین و فاطمه زهرا نیز در تولدش گریه کردند!

گریه‌ای بر مظلومیت او!

گریه‌ای برای پاکی روح به خاطر او!

و گریه‌ای برای الگو برداری و درس گرفتن از سیره او!

و گریه بر امام حسین(علیه‌السلام) آن قدر مورد سفارش است که در روز تولد او هم به جاست گریه‌ای کرد و دلی شست و طرحی بر هم زد برای عبرت گرفتن و زندگی حسینی (علیه‌السلام) کردن!

گریه کردن و به گریه انداختن در مورد امام حسین (علیه‌السلام) برابر با پاداش بهشت شمرده شده است. از امام صادق(علیه‌السلام) نقل است که فرمودند: مَن أنشد فی الحسین (علیه‌السلام) بیتاً مِن شعرٍ فبکی أو تباکی فله الجنّه؛ هر کس که درباره امام حسین (علیه‌السلام) بیتی بسراید پس گریه کند یا بگریاند بهشت از آن اوست!

به سادگی معلوم می‌شود که گریستن برای امام حسین (علیه‌السلام) و یا گریاندن دیگران در مورد آن حضرت از چه اجر عظیمی برخوردار است و می‌تواند آخرت فرد را تامین نماید.

به همین دلیل در سیره بزرگان و علمای دین ما بسیار مرسوم و رایج بوده است که اشعاری را در مدح ائمه (علیهم‌السلام) و به خصوص امام حسین (علیه‌السلام) بسرایند و با آن اشعار فرهنگ عاشورا را زنده نگه دارند. از جمله مشهورین این اشعار که حتما همه آن را بارها شنیده‌اند اشعار محتشم کاشانی درباره امام حسین (علیه‌السلام) است که با این بیت آغاز می‌شود:

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

این شعر حماسی و جان سوز شعری است که با یادآوری آن بوی محرم می‌آید! تعجب نکنید الآن محرم نیست بلکه ماه مبارک شعبان و روز میلاد امام حسین (علیه‌السلام) است. امّا نام حسین (علیه‌السلام) نامی است جان سوز که در روز میلادش نیز دل ها کربلایی می‌شود! آن چنان که پیامبر با قنداقه او به کربلا رفت و فاطمه و علی (علیهم السلام) نیز اشک بر دیدگان مبارکشان جاری گشت!

بی مناسبت و بی دلیل هم نیست که در زیارت مخصوص این روز مبارک از خداوند به حق مولود این روز و اشک بر او درخواست می‌کنیم:

اللهم انی اسئلکَ بحَقّ المولود فی هذا الیوم، الموعود بشهادته قبل استهلاله و ولادته، بکنه السّماء و مَن فیها و الارضُ و مَن علیها و لَمّا لابِتَیها قتیل العَبَره و ...

ای خداوند از تو درخواست می‌کنم به حق مولود این روز (امام حسین علیه‌السلام) که پیش از آن متولد به یکتایی تو گواهی داد و هنوز قدم به سنگلاخ دنیا نگذارده که آسمان و زمین و هرچه در اوست بر مظلومیتش گریست، کشته شد تا خلق بر او بگریند...

کسی که نامش جان را می‌سوزاند و اشک را بر دیده روان می‌سازد.

روز میلادش بر شما مبارک باد...



رادفر- کارشناس ارشد گروه دین و اندیشه تبیان

منابع و مآخذ:

1- سفینه البحار، ج1، ص116.

2- مفاتیح الجنان- اعمال روز سوّم ماه شعبان.

3- فضایل و سیره چهارده معصوم در آثار استاد حسن زاده- عباس عزیزی.

4- نامه ها و برنامه ها، علامه حسن زاده آملی، ص269.