1- هجوم به خانه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها
همانگونه که در وقایع روز نخست ماه ربیع الاول گذشت هنوز مراسم تدفین پیکر مطهر پیامبر گرامی اسلام تمام نشده بود که جماعتی از انصار و مهاجرین در سقیفه بنی ساعده جمع شدند و بر سر جانشینی آن حضرت به نزاع پرداختند که در نهایت با نیرنگ و نقشه ای حساب شده و از پیش طراحی شده ابوبکر بر مسند خلافت نشست و به هر شکلی از مردم بیعت گرفته شد.
بدین شکل سنگ بنای غصب خلافت گذاشته شد و مسندی که مخصوص انبیاء و اولیای خدا بوده و حق مسلم معصومین علیهم السلام به شمار می رفت توسط کسانی که جز به طمع دنیا و حب ریاست و مقام ایمان نیاورده بودند ظالمانه غصب شد.

در این هنگام گروهی از اصحاب پیامبر در خانه امیرالمومنین علیه السلام تحصن و از بیعت با ابوبکر خودداری نمودند. ابوبکر که برای تقویت پایه های خلافت خویش به بیعت آنان سخت نیازمند بود، عمر را به همراه گروهی به سوی آنان روانه کرد.
خانه را با اهلش به آتش میکشم!؟

عمر هنگامی که پشت درب خانه حضرت زهرا سلام الله علیها رسید با صدای بلند فریاد زد: یا از خانه خارج شوید و بیعت کنید یا خانه را با اهلش به آتش میکشم (1).

اطرافیان به عمر گفتند که در این خانه فاطمه دخت پیامبر است، گفت: اگرچه فاطمه باشد!! (2)

در این هنگام بانوی بزرگوار اسلام حضرت صدیق طاهره آن بزرگ مدافع ولایت پشت در خانه آمدند و فرمودند ای پسر خطاب! آیا می خواهی خانه مرا آتش بزنی؟! عمر گفت: آری. این کار من از دین پدر تو محکم تر است.(3)

سخنان آن حضرت در دل سراسر ظلمت آن دوزخیان تاثیری نکرد پس به آن خانه وحی هجوم بردند و درب خانه را آتش زدند و عمر چنان لگدی به در زد که حضرت محسن علیه السلام جگر گوشه حضرت زهرا سلام الله علیها سقط شد آنگاه علی علیه السلام را به زور برای بیعت گرفتن از خانه خارج کردند.(4)

امام صادق علیه السلام فرمودند به خدا سوگند علی علیه السلام بیعت نکرد تا وقتی که دید دود آتش داخل آتش شده است. (5)

البته آنچه که از منابع تاریخی برمی آید هجوم به خانه حضرت زهرا علیها سلام چند دفع بوده است. ابتدا روز اول ماه ربیع الاول و سپس پنج روز بعد از شهادت پیامبر و بار سوم هفت روز بعد از شهادت آن حضزت بوده است.(6)


2- وفات حضرت آمنه بنت الحسین علیه السلام ملقب به سکینه
حضر آمنه بنت الحسین در روز پنجم ربیع الاول سال 117 هجری قمری یعنی 56 سال بعد از واقعه غم انگیز کربلا در مدینه دار فانی را وداع گفتند (7)
آن حضرت دارای اخلاقی فاضله و صفاتی حمیده و نیز فصاحت و بلاغت در بیان بودند و در شعر و ادب هم مهارت داشتند. ایشان همسر پسر عموی خویش عبدالله بن الحسن علیه السلام شدند. امام حسین علیه السلام با چنین جملاتی نسبت به ایشان و مادر بزرگوارشان حضرت رباب علیها سلام ابراز علاقه می نمودند:

لعمرک انّنی لاحبّ دارا
تکون بها سکینة و الرباب
احبها و ابذل جلّ مالی
و لیس لعاتب عندی عتاب

به خدا سوگند خانه ای را که سکینه و رباب در آن است دوست دارم. آن دو را دوست می دارم و همه مالم را به آنها می بخشم و کسی در این باره نمی تواند مرا سرزنش کند.(8)

آن جناب در کربلا حضور داشتند و پس از مصائب دشوار روز عاشورا در کنار سایر زنان رنج سنگین اسارت را نیز به دوش کشیدند. آن حضرت سال های آخر عمر شریفشان را در مدینه گذراندند و سرانجام در 75 سالگی در آن شهر چشم از جهان فرو بستند. صبح روز رحلتشلن فرزند خواهر ان حضرت، محمد بن عبدالله مشهور به نفس زکیه 400 هزار دینار عطر و عود خرید و پیرامون تابوت ایشان در مجمره ها سوزانید.

امام سجاد علیه السلام یا به قولی محمد بن عبدالله بر پیکر مطهر آن حضرت نماز خواندند و ایشان را با احترام به خاک سپردند. (9)



-----------------------------------------
منابع:
1- الامامة و السیاسة جلد 1 ص 12، تاریخ الامم و الملوک جلد 2 ص 443، شرح نهج البلاغه جلد 2 ص 56، کنزالعمار ج 5 ص 651
2- اعلام النساء حرف ف
3- الامامة و السیاسة جلد 1 ص 12، تاریخ الامم و الملوک جلد 2 ص 443، شرح نهج البلاغه جلد 2 ص 56، کنزالعمار ج 5 ص 651
4- انساب الاشراف ج 1 ص 586 حدیث 1184، (برای مطالعه اسناد و مدارک این واقع غمبار در کتب اهل سنت به کتاب شهادت مادرم زهرا علیها سلام افسانه نیست رجوع کنید)
5- تلخیص الشافی ج 3 ص 76،
6- سیاه ترین هفته تاریخ: ر.ک
7- انساب الاشراف ج 1 ص 586 حدیث 1184
8- فرهنگ جامع سخنان امام حسین علیه السلام ص 902
9- ریاحین الشریعه ج 3 ص 282