آنچه در این نوشتار سعی داریم به آن بپردازیم نگاه صاحب غدیر یعنی امیرالمومنین علیه السلام به خود این روز می باشد، نگاهی که شاید کمتر به آن توجه شده است. این نگاه برای برادران اهل تسنن بایستی خیلی قابل توجه باشد چرا که آنان حادثه غدیر را به گونه ای قرائت می نمایند که شیعه آن قرائت را قبول ندارد. حال ما آنها را دعوت می کنیم به این که اگر قرائت شیعه را قبول ندارید لااقل به قرائت و برداشتی که حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام از این حادثه داشته اند توجه کنید.

اگر امام علی علیه السلام از منظر شما معصوم نباشد ولی عادل که هست. پس این خیلی مهم است که چهارمین خلیفه پیامبر صلی الله علیه و آله و نزدیک ترین صحابه به او این حادثه را چگونه بیان می دارد :

« پیامبر صلى اللَّه علیه و آله به من خبر داد كه ابلیس و روساى اصحابش هنگام منصوب كردن آن حضرت مرا به امر خداوند، در روز غدیر خم، حاضر بودند. آن حضرت به مردم خبر داد كه من نسبت به آنان از خودشان صاحب اختیار ترم، و به ایشان دستور داد كه حاضران به غایبان برسانند. (در آن روز) شیاطین و مریدان از اصحاب ابلیس رو به او كردند و گفتند: «این امت، مورد رحمت قرار گرفته و حفظ شده‏اند، و دیگر تو و ما را بر اینان راهى نیست. چرا كه پناه و امام بعد از پیامبرشان به آنان شناسانده شد». ابلیس غمگین ‏و محزون رفت.

امیرالمومنین علیه السّلام فرمود: بعد از آن پیامبر صلى اللَّه علیه و آله به من خبر داد و فرمود: مردم در سقیفه‏ ...» (1)

حقیر گوید : معلوم می شود بر شیطان و اصحابش امامت آن حضرت بسیار گران بوده است و اگر شیطان و اصحابش می گذاشتند که امامت آن حضرت در جامعه عینیت و تحقق یابد دیگر بسیاری از مسائل اسفناکی که برای بشریت به طور عام و بر امت پیامبر صلی الله علیه و آله به طور خاص رخ داد، دیگر رخ نمی داد و این حدیث مطابقت دارد با آیه غدیر که می فرماید: « الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذینَ كَفَرُوا مِنْ دینِكُم ... » (2) یعنی در این روز کفار از تسلط بر دین شما نا امید شدند و معلوم است که در رأس کفار شیطان رجیم قرار دارد و به قول قرآن « وَ كانَ مِنَ الْكافِرین » (3)

و همچنین امیرالمومنین علیه السّلام در مقام مُحاجّه و استدلال به طلحه فرمودند :

« آنچه پیامبر صلى اللَّه علیه و آله در این باره [ولایت] فرموده در روز غدیر خم و در روز عرفه در حجة الوداع و در روز رحلتش بوده است! در آخرین خطبه‏ اى كه آن حضرت ایراد فرمود نظر كن، كه فرمود: «من در میان شما دو چیز باقى گذاردم كه تا به این دو تمسّك کنید هرگز گمراه نمى ‏شوید: كتاب خدا و اهل بیتم. خداوند لطیف خبیر به من وعده داده است كه این دو از یك دیگر جدا نشوند تا كنار حوض كوثر بر من وارد شوند، مانند این دو انگشت- كه حضرت به دو انگشت سبّابه و وسط اشاره كردند- ... . به این دو تمسّك كنید تا گمراه نشوید و لغزش ننمائید از ایشان جلوتر نروید و از آنها عقب نمانید، و به آنها چیزى یاد ندهید كه از شما داناترند».

پیامبر صلى اللَّه علیه و آله به عموم مردم دستور داده كه هر كس از مردم را دیدند واجب بودن اطاعت از آل محمّد علیهم السّلام و واجب بودن حقّشان را برسانند، و این وظیفه ابلاغ را در هیچ مطلب غیر از این موضوع مطرح نفرموده است ... .

اى طلحه، آیا نمى‏بینى كه پیامبر صلى اللَّه علیه و آله- در حالى كه شما هم مى‏شنیدید- به من فرمود:

"اى برادرم، غیر تو قرض مرا اداء و ذمّه مرا مبرّا نمی سازد. تو هستى كه ذمّه مرا برئ مى‏كنى و امانت مرا ادا مى‏نمایى و طبق سنّت من جنگ مى‏كنى" ».(4)

و همچنین امام علی علیه السلام خطاب به معاویه داستان غدیر را این گونه روایت می نمایند:

«رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله در غدیر خم مرا به جانشینى خویش برگماشت و فرمود:

"همانا خداى عزّ و جلّ مرا همراه با پیامى فرستاد كه سینه‏ام را مى ‏فشرد و گمان مى ‏كردم كه مردم مرا تكذیب كنند، پس خداوند مرا تهدید فرمود كه حتما آن پیام را برسانم وگرنه مرا عذاب خواهد كرد، (و خطاب به من فرمود:) اى علىّ! برخیز"، و پس از این كه دستور داد تا مردم را براى جماعت دعوت كنند، و خود با آنان نماز ظهر را به جاى آورد، با صداى بلند فرمود:

"اى مردم بدانید كه خدا مولاى من است و من مولاى مومنان، و من نسبت به مومنان شایسته‏تر و سزاوارتر از آنان نسبت به خودشان هستم، هر كس كه من مولاى اویم، علىّ نیز مولاى اوست، خدایا! كسى را كه دوستدار اوست دوست بدار و آن كس كه با او دشمنى مى‏كند دشمن بدار".

پس سلمان فارسى برخاست و گفت: اى رسول خدا ! چه نوع ولایتى (در چه چیزى)؟ آن حضرت فرمود:

"هر كس كه من به او از خودش سزاوارترم پس علىّ نیز نسبت به او شایسته‏تر از خود اوست".

پس خداوند عزّ و جلّ این آیه را نازل فرمود: « الْیَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِینَكُمْ‏... (5) امروز دین شما را برایتان كامل گردانیدم و نعمت خود را بر شما تمام كردم و بدین راضى شدم كه اسلام دین شما باشد».

پس سلمان به او گفت: اى رسول خدا ! آیا این آیات مخصوص علىّ نازل شده است؟

فرمود : ... (6)

حال آیا حادثه ای به این روشنی که شخصیتی که مورد قبول همه فرَق اسلامی است آن را تبیین می کند دیگر قابل تفسیر به رأی خواهد بود؟؟!! آیا خداوند بر مسلمانان حجتی تمام تر از این دارد؟! آیا مسلمانان عذری در مقابل این فرمایش متواتر پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله که امر به تمسک به ثقلین (قرآن و عترت) نمود، دارند ؟!



پی نوشت:

1) أسرار آل محمد علیهم السلام، ترجمه كتاب سلیم، ص 220.

2) مائده/3.

3) بقره/34.

4) أسرار آل محمد علیهم السلام، ترجمه كتاب سلیم، ص 307.

5) مائده/3.

6) الغیبة للنعمانی، ترجمه غفارى، ص 101و102.


-----------------------------------------
منبع: www.tebyan.net