او بود در سلطنت صاحب جلال
پایه های خلقتش اندر کمال
علم او برگرفته، هرچه هست
لامکان باشد، نه بالا و نه پست
قدرتش چیره به هر چه آفرید
صاحب برهان، هماره او حمید
دائما محمود باشد آن نکو
نیست پایانی برای مجد او

اول و انجام هر چیزی از اوست
بازگردد کل هستی سوی دوست
کردگار آسمان، گستر زمین
حکمران هر دو خود، هم آن و این
او ز هر نقصان و هر عیبی بری
ساحت قدسش نماید سروری
او ملائک را چه نیکو پروراند
روح را هم خود به راه خویش خواند
چشمه فضلش، همیشه جاری است
نعمتش بر خلق هر دم ساری است
چشم ها بیند به یک لحظه نگاه
دیدگان بر او ندارد هیچ راه
او کریم است و شکیب و بردبار
رحمتش بر کل هستی استوار
در عطای نعمتش منت نهد
منتقم باشد، ولی مهلت دهد


(کامل اشعار در فایل پیوست می باشد)