آن روز فرشته در سما گل می ریخت
پیوسته ز عرش کبریا گل می ریخت
با خطبه خورشیدی خود ختم رسل
در پای علی مرتضی گل میریخت

آغاز بهار خرم ایمان بود
هنگام شکفتن گل قرآن بود
پیوسته نبی سه روز در خم کارش
از خلق خدا گرفتن پیمان بود

بزمی به صفای صبح دل برپا شد
سالار بهشت ساقی صهبا شد
با آیه اکملت لکم خواندن عقل
گلواژه عشق ازلی معنا شد

من جز راه راستی نپویم ای خلق
بی امر خدا سخن نگویم ای خلق
من با علی از یک شجره طیبه ایم
او از من و من نیز ز اویم ای خلق

گلسوره نور و هل اتی هر دو یکی است
یاسین حکیم و انبیا هر دو یکی است
از قول احد احمد مرسل فرمود
قرآن و علی مرتضی هر دو یکی است

سر سلسله اهل یقینی تو علی
در ملک وجود روح دینی تو علی
این گفته لا ریب کلام الله است
هادی طریق متقینی تو علی


(کامل این اشعار در فایل پیوست می باشد)