او در چكامه‏اي سخن از سوره‏ هايي مي‏گويد كه در آنها آيه‏هايي در حق اهل بيت، عليهم‏السلام، و اثبات امامت امام علي، عليه ‏السلام، نازل شده است و با اشاره به «آيات غدير» كه بيشتر در سوره مائده است مي‏گويد:


الكهف و نور و سجده و انعام و مائده

بيگاه و گاه منقبتش ماجرا كنم

او در قصيده‏اي به مطلع:

بعد احمد ز كه جويم ره اخلاص و صواب تا به محشر سرم از زيب وي افسر گيرد؟


يا كه را مير و امام از پي احمد گويم

تا درخت دل و دينم نعم و بر گيرد؟

مولانا كاشى، محمّد حسن افضل المتكلمين(ق8هـ):

السلام اى سايه ات خورشيد ربّ العالمين
آسمان عزّ تمكين، آفتاب داد و دين

مولانا لطف اللّه نيشابورى (م810ق):

بنازد عقل و جان و دل، به مهر سرور غالب
اميرالمؤمنين حيدر، على بن ابى طالب

ابن يمين فريومدى (م769ق):

در قصيده اى به مطلع:

مقتداى اهل عالم چون گذشت از مصطفى
ابن عمّ مصطفى را دان على مرتضى