اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام معدن علمی هستند متصل به خدا. این نگاران به مکتب نرفته مجرای فیضی اند که از خداوند متعال تا بندگان او در جریان است. علوم و معارف هم بخشی از این فیض بی منتها ست که بعد از سیراب کردن جان آن جانان از لب و قلم پاک آن ها نصیب تشنگان آن معارف می شود.

امشب را باید شاد بگذرانیم، به میمنت هبوطی عظیم، به مبارکی تولّد دختری آن چنان مطهّر و بزرگ که پس از ده ها سال، تنها کسی است که خاطره مادری چون فاطمه علیها السلام را حیات خواهد بخشید.

یکی از دغدغه های انسان های مومن سعادت اخروی است. از سعادت اخروی انسان، اهل بهشت بودن است. این که سرانجام کار، متنعم بودن در نعمت های بهشتی باشد. برای رسیدن به این مهم راه کارهای بسیاری در قرآن و روایات آمده است.

در عرف مذهبی ایرانیان زیارت در معنای رفتن به بارگاه بزرگان دین به کار می رود. این کلمه در سخنان امامان علیهم السلام معنایی وسیع تر دارد. معنای زیارت در فرمایشات ائمه علیهم السلام نزدیک به معنای لغوی این واژه (1) بوده، می توان لااقل چهار کاربرد برای آن یافت. زیارت خداوند (2) و زیارت خانه خدا دو کاربرد این کلمه است. سومین کاربردی که روایات فراوانی را نیز شامل می شود زیارت برادر ایمانی است.(3) چهارمین کاربرد زیارت، همان معنای رایج در ذهن فارسی زبانان است: رفتن به بارگاه معصومین علیهم السلام. باید به خاطر داشت که در این کاربرد نیز معنای لغوی کلمه مد نظر ائمه علیهم السلام بوده است؛ کسی که به زیارت امام معصوم می رود، در واقع به دیدن آن بزرگ وار رفته است.

خورشید بر گسترة زمین حاکم بود و نور خود را بر عالمیان تقسیم می کرد. هوا گرم بود و کاروان خسته و تشنه، بعد از تحمل سختيِ بسيار وارد مکه شد.

مکه، ماه ذی الحجه سال 60 هجری.

نور مکه، خانه خدا بر زائران بسان سایه رحمتی می پراکند. در این باران رحمت فاطمه کوچولو با مادر بزرگ مهربانش نصیبه خانم در این کاروان برای زیارت آن خانه بی همتا آمده بودند.

نام شریفش جعفر، کنیه اش ابوعبدالله و ابواسماعیل و لقب هایش فاضل، قائم، طاهر، کافل، منجی و مشهورترین آن ها صادق بود. در روز جمعه هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری قمری هنگام طلوع فجر درمدینه چشم به جهان گشود و در بیست و پنجم شوال سال 148 هجری قمری در سن شصت و پنج سالگی در مدینه چشم از جهان فرو بست و در کنار پدر و جد خود، امام باقر و امام سجاد (علیهم السلام) و عموی جدش امام حسن مجتبی (علیه السلام) در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. پدرش 26ساله بود که او زاده شد. دوازده سال از عمر شریفش را در کنار جدش امام سجاد (علیه السلام) و نوزده سال را در کنار پدرش امام باقر (علیه السلام) گذراند.

مدت امامت آن امام همام 34 سال بود که حدود هجده سال آن (132-114ه ) همزمان با حکومت امویان بود و شانزده سال آن (148-132 ه ) همزمان با حکومت عباسیان.

با این که فضایل ششمین پیشوای راستین، حضرت امام صادق علیه السلام بیش از آن است که بتوان به قلم آورد، اما ما معتقدیم که «آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید» از این رو، در این سطور برآنیم تا به اختصار بعضی آموزه های اخلاقی آن حضرت را بر می شماریم.

همه ما با كلمه « مذهب جعفری » آشنا هستیم و می دانیم كه علت نام گیری مذهب تشیع به این نام مبارك این است كه از بین ائمه هدی علیهم السلام امام صادق علیه السلام بیشترین مجال را برای تبیین حقایق دین جد بزرگ وارشان پیدا نمودند تا جایی كه به عنوان مثال شیخ مفید رحمه الله می نویسد : « اصحاب حدیث اسم های راویان ثقه – علی رغم اختلاف آن راویان در گفتار و اندیشه ها - كه از امام صادق علیه السلام روایت نموده اند را جمع كرده اند كه عدد آن به چهار هزار مَرد می رسد »(1) .

مسلمانانی که به جانشینی بی فاصله امام علی بن ابی طالب علیه السلام و یازده فرزند ایشان بعد از پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله اعتقاد دارند، شیعه امامیه یا شیعه جعفری نامیده می شوند.

«جعفر» نام ششمین امام شیعیان است که تاثیر گذاری فراوانش در پرورش تشیع موجب شد تا شیعیان دوازده امامی به نام آن جناب شناخته شوند.(1) یکی از آموزه های امام جعفر صادق علیه السلام که علاوه بر ساحت گفتار، در ساحت تربیت شاگردان و همچنین سیره عملی ایشان نمایان است، حفظ وحدت در جامعه اسلامی است. جامعه ای که در آن، عمده جریان مطرح در برابر تفکر اصیل شیعی، جریان اهل سنت است.

امام ششم حضرت امام جعفر صادق علیه السلام در سال 80 یا 83 ه متولد و در سال 148 ه در مدینه وفات یافت . پدر بزرگ وارش امام محمد باقر علیه السلام پنجمین امام شیعه و دارای کرسی تدریس برجسته ای در آن شهر بود مادر آن حضرت «ام فروة» دختر قاسم بن محمد بن ابوبکر می باشد.

در این یادداشت کوتاه ، نگاهی به جای گاه و منزلت آن حضرت از دیدگاه دانشمندان برجسته اسلامی می اندازیم(1) و در ادامه با اشاره به فرمایشی از حضرت به نکته ای درباره وظیفه ما به عنوان شیعیان جعفری می پردازیم .