با یاد عطش در غزلم همهمه افتاد

شعرم پر و بالی زد و درعلقمه افتاد

بسم الله الرحمان الرحیم

صلی الله علیک یا ولیعصر ادرکنا

اوست يگانه فرزند خوانده عصمت كبراي الهيه، فاطمة الزهرا، آن هم درهنگامه قيامت در ميان فرياد وانفسای آدميان محشور در صحراي وحشت! آنجا كه اميرالمومنين (صلوات الله و سلامه عليه) بپرسند "اي فاطمه از براي شفاعت دراين روز سخت چه مهيا كرده اي ". و ايشان در جواب بگويد: كفانا لاجل هذاالمقام يدان مقطوعتان من ابني العباس. "(1) در اين هنگامه سخت كافيست براي شفاعت دو دست بريده پسرم عباس."

نخ تسبیح وقایع مختلف 24 ذی الحجه، کلید واژه "اهل بیت" است. روز قبل خدای تعالی به رسولش (صلی الله علیه و آله) فرمود:

(... فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ﴾
سورهٔ آل‌عمران - آیهٔ ۶۱

چه صدایی ست كه احساس مرا می خواند

مثل آواز حرا سمت خدا می خواند

چه شگفت است كه باران صدا می بارد

واژه در واژه غزل های رها می بارد

منبری از خطبه های ناب خواند

در غدیر اسم علی را آب خواند



السلام ای آب دریای صمد

ای زلال قل هو الله احد

باید که تو را حضرت منان بنویسد

در حد قلم نیست که قرآن بنویسد



هر دست گدایی که به سوی تو دراز است

مفهوم قنوتی است که در بین نماز است

امير المومنين عليه السلام و شبهه خاموشي گزيدن از مطالبه خلافت
از جمله تحليل هاي انحرافي مطرح شده درباره مواضع سياسي و اجتماعي حضرت علي عليه السلام پس از رحلت پيامبر (ص)، تفسيرهايي غير علمي از برخي عملکردهاي ايشان مي باشد که از آن ها به «سکوت» تعبير مي شود.
نخستين هدف القا کنندگان شبهه «سکوت» اين است که مواضع آن حضرت عليه السلام را به واگذاري حق خلافت و دست شستن از اقامه آن تفسير کنند(!؟) به گونه اي که مخاطب تصوّر نمايد که آن حضرت عليه السلام نه تنها در قبال غصب خلافت، هيچ گونه ابراز مخالفت و يا عکس العملي از خود نشان نداند؛ بلکه، گمان نمايد که آن حضرت عليه السلام، حتي از حمايت ها و اقدامات ديگران در اين زمينه نيز به شدّت جلوگيري نموده اند!؟

عيد غدير،بزرگ ترين عيد پيروان اهل بيت(ع) و فرصت مناسبي براي ياد آوري پيمان مقدسي است که همه ما در برابر امامان معصوم(ع) و به ويژه امام عصر(ع) داريم؛ پيمان اطاعت و پيروي بي چون و چرا از آنان و آمادگي براي انجام رسالت بزرگي که در زمينه سازي ظهور بر عهده داريم. در اين مقاله مروري داريم بر پيشينه عهد و پيمان بشر با اولياي الهي از ابتداي آفرينش تا عصر ظهور.

برخی، در تلاش برای توجیه آنچه بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله در جامعه اسلامی اتفاق افتاد، برداشتی از کلمات آن حضرت در غدیر خم ارائه می دهند که نتیجه اش امری غیر از بحث خلافت است. در برابر این تلاش عالمان شیعی سعی داشته اند با ارائه دلایل بیان کنند که رسول خدا صلی الله علیه و آله در غدیر خم جانشین بعد از خود را تعیین فرموده است.

با رجوع کوتاه به تاریخ دویست ساله ابتدای اسلام، روشن می شود معنای حدیث غدیر در آن زمان بسیار واضح بوده است. از جمله وقایع تاریخی که نشان دهنده وضوح حدیث غدیر است، بحث هایی است که بین بزرگان صدر عالم اسلام[1] روی داده است؛ بزرگانی که عموما مخالف امامت علی بن ابی طالب علیه السلام بوده اند.[2] مناشده ‌ی[3] امام علی علیه السلام با اهل شوری، مناشده‌ی امام حسین علیه السلام با بزرگان جهان اسلام، مناشده ی اصبغ بن نباته با ابوهریره و مناظره مامون عباسی با علمای زمان خود چهار نمونه از این موارد است.

برخی بر این باور بودند و گفتند که بعد از پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله، کتاب خدا ما را بس است: «حسبنا کتاب الله».[1] و این یعنی تمسک به یک متن ساکت، بی ‌آنکه به سخنگو و مفسر واقعی آن رجوع شود و نیز به کار بستن قانون اساسی در جامعه بی آنکه فردی آگاه [2]، متولی اجرای آن باشد.