زرارة بن اعین گوید: ابو جعفر امام باقر (علیه السلام) در تشییع جنازه‏ اى از قریش حاضر شدند، من نیز در خدمتش بودم، عطا بن ابى رباح نیز از جمله حاضران بود، زنى در پشت جنازه ضجه مى‏ كشید و ناله مى‏ كرد، عطا به آن زن گفت: ساكت شو و صدایت بلند نشود و گرنه من بر مى‏ گردم، زن ساكت نشده، عطا برگشت. من به امام باقر (علیه السلام) گفتم: عطا برگشت. فرمود: چرا؟ گفتم: زن ساكت نشد او نیز برگشت. حضرت فرمود: به تشییع جنازه ادامه بده، ما اگر باطلى را با حق دیدیم و به خاطر باطل، دست از حق بركشیدیم حق مسلمان را ادا نكرده‏ ایم .

عبدالله بن نافع كه از خوارج بود مى‏ گفت: اگر مى‏ دانستم كه در شرق و غرب زمین كسى هست كه با من بحث كند و بگوید: على بن ابى طالب اهل نهروان را به حق كشت و بر آن ظلم نكرد، من سوار بر شتران پیش او مى‏ رفتم تا با من مخاصمه كند.

نام : محمد.

كنيه : ابو جعفر و ابوجعفر اول .

القاب : باقر, شاكر, هادى , امين , شبيه -به خاطر شباهت ايشان به پيامبر اكرم (صلی الله علیه و اله )-.

مـشهورترين لقب آن حضرت , باقر است . پيامبر اكرم (صلی الله علیه و اله ) به واسطه جابربن عبداللّه انصارى , آن حضرت را به اين لقب, ملقب كرد و به ايشان سلام رساند.

منصب : معصوم هفتم و امام پنجم شيعيان .