حرکت کاروان اسیران از کربلا

عمر بن سعد ملعون روز یازدهم سال 61 هجری قمری تا ظهر در زمین کربلا ماند و بر کشتگان سپاه خود نماز خواند و آنان را به خاک سپرد در حالی که بدن مطهر سید الشهدا علیه السلام به همراه 72 تن از اصحابش بدون کفن بر زمین گرم کربلا مانده بود. چون روز به نیمه رسید، عمر سعد دستور داد تا اهل بیت امام حسین علیه السلام را بر شترها سوار کردند.

عاشورای حسینی
پیشوای شهیدان سپیده دم عاشورا با اصحاب وفادارش نماز صبح را اقامه نمودند و پس از آن دست های مبارکشان را به سوی آسمان بلند و این گونه با پروردگار خود مناجات کردند: خداوندا تو در دشواری ها همواره پناه و در سختی ها امید من هستی، در آن چه بر من نازل شود پناه و یاورم هستی، پروردگارا از زخم های رنج آوری که قلب را شکسته و چاره را گسسته و دوست را به ناروایی دشته و طعن دشمن را به همراه دارد، به تو شکایت می کنم که امید داشتن به تو، بی نیازی از دل دادن به دیگری ست. پس درهای بسته را بگشای و روزنه های امید را بنمای که همه نعمت ها و تمام خوبی ها از آن توست و تو تنها مقصود و آرزویی. (1)

محاصره خیمه های امام حسین علیه السلام
امام صادق علیه السلام فرمودند: تاسوعا روزی بود که حسین علیه السلام و اصحابش را در کربلا محاصره و سپاهیان شام بر کشتن آن حضرت اجتماع کردند، پسر مرجانه و عمر سعد به دلیل کثرت سپاه و لشکری که برای آن ها جمع شده بود، خوشحال شدند. آن حضرت و اصحابش را ضعیف شمردند، یقین کردن که یاوری برای او نخواهد آمد و اهل عراق حضرتش را یاری نخواهند کرد. سپس فرمودند: پدرم فدای آن کسی که او را غریب و تنها گذاشتند و در تضعیف او کوشیدند. (1)

امام حسین علیه السلام به هیچ وجه راضی به وقوع جنگ نبودند و تلاش فراوان نمودند تا از ایجاد درگیری جلوگیری کنند و به همین جهت با عمر بن سعد ملاقات و ضمن هدایت او، توافق کردند که یا آن حضرت بدون بیعت با یزید به همان مکان که از آن آمده اند برگردند یا به یکی از مرزهای کشور اسلامی بروند و همانند مسلمانان زندگی کنند.

بعد از آن که عبیدالله بن زیاد، سپاهیان فراوانی برای نبرد با امام حسین علیه السلام به کربلا گسیل داشت و آن حضرت را کاملا در محاصره قرارداد، نامه ای به عمر سعد نوشت، به او دستور داد تا میان خیام امام علیه السلام و آب فرات فاصله بیاندازد و اجازه ندهد سپاه امام علیه السلام از آن آب استفاده کنند.(همان طور که به گمان وی عثمان بن عفان از آب منع شد)

یاری خواستن حبیب بن مظاهر از بنی اسد
در این روز حبیب بن مظاهر با اجازه امام حسین علیه السلام برای یاری طلبی از قبیله بنی اسد به میان آن ها رفت و جمعی از آنان را برای کمک راهی کربلا نمود. اما با کارشکنی جاسوسان عمر بن سعد، بین آن ها و قبیله بنی اسد درگیری رخ داد و جمعی از بنی اسد شهید و بقیه ناچار به فرار شدند.(1)

ابن زیاد ملعون حاکم کوفه برای این که مردم را از یاری امام حسین علیه السلام باز دارد، در روز چهارم محرم سال 61 هجری قمری سخنرانی بسیار تندی کرد و آن ها را در صورت یاری امام حسین علیه السلام به قتل و اعدام تهدید نمود.

دعوت جهانی اسلام توسط پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم

پس از تثبیت اسلام در مدینه و نواحی اطراف آن، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در سوم محرم هفتم هجری به منظور اعلام ظهور اسلام و دعوت جهانی به دین مبین، با ارسال نامه ای به پادشاهان و امپراتورهای کشورهای مختلف، رسما دعوت به اسلام را آغاز کرد و تاریخ نویسان تعداد آن ها را بین 12 تا 26 نامه شمرده اند. (1)

بنا بر مشهور در روز دوم محرم سال 61 هجری قمری حضرت سید الشهدا علیه السلام با اهل بیت و اصحابش وارد کربلا شدند. در روایتی آمده است که اسب حضرت از حرکت ایستاد. امام علیه السلام پرسیدند نام این سرزمین چیست؟ پاسخ دادند غاضریه، پرسیدند نام دیگری ندارد؟

اول محرم، اولین روز از ماه اندوه اهل بیت علیهم السلام است که در آن تمامی پیامبران و ملایکه و پیروان و دوست داران آنان محزونند. در روایتی آمده است که همه ساله از اول محرم تا روز عاشورا پیراهن پاره پاره سید الشهدا علیه السلام را از عرش خدا می آویزند و اندوه، همه عالم را فرا می گیرد و از جمله وظایف ما در دوران غیبت امام عصر عجل الله تعالی فرجه شریف طبق سفارش ائمه اطهار، شرکت در مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام و اشک در مصایب آن حضرت و اهل بیت و یاران وفادارش می باشد.