عمّار ياسر - رحمه الله - گويد: با علي- عليه السلام- به راهي مي‏رفتيم، به سرزميني گذشتيم پر از مورچه؛ گفتم: اي اميرمومنان، آيا در ميان آفريدگان كسي را سراغ داري كه شمار اين مورچگان را بداند؟ فرمود: آري اي عمّار، من مردي را مي‏شناسم كه شمار آن ها را مي‏داند و از شمار نر و ماده آنان آگاه است! گفتم: آن مرد كيست؟ فرمود: اي عمّار، آيا در سوره ياسين نخوانده‏اي: وَ كُلَّ شَي‏ءٍ اَحْصَيْناهُ في اِمامٍ مُبينٍ ( سوره يس / 12.) “و هرچيزي را در امام مبين برشمرده‏ايم”؟ گفتم: چرا،مولايم! فرمود: من همان مَردم، همان امام مبين!( تفسير برهان 4 / 7.)

هنگامي كه علي- عليه السلام- به دنيا آمد و رسول خدا- صلي الله عليه و آله و سلم- به خانه ابي‏طالب رفت، علي- عليه السلام- به وجد آمد و در چهره رسول خدا- صلي الله عليه و آله و سلم- خنديد و گفت: "سلام بر تو اي رسول خدا". سپس گفت: "به نام خداوند بخشاينده مهربان، تحقيقا مؤمنان رستگار شدند، آنان كه در نماز خود خشوع دارند". ( سوره مؤمنون / 1 و 2.) رسول خدا- صلي الله عليه و آله وسلم- فرمود: تحقيقا به سبب تو رستگار شدند، به خدا سوگند تو امير آن هايي كه از دانش هاي خود به آنان خوراك معنوي مي‏دهي، و به خدا سوگند تو ره نماي آناني و آنان به سبب تو هدايت مي‏يابند.( شفاء الصدور، علّامه حاج ميرزا ابوالفضل تهراني / ص 76 و بحار 35 / 38.)