عده ای از شیعیان مانند شیخ مفید(ره) آغاز غیبت صغری را از هنگام ولادت حضرت مهدى(عجل الله فرجه) به شمار آورده اند(1). زیرا از همان سال هاى آغازین ولادت آن حضرت غیبت نسبى داشت و شمارى اندک از یاران وى را مشاهده کردند. و مدت طول آن را تا زمان وفات چهارمین سفیر می دانند بنابراین نظر دوره غیبت صغرا تقریباً 74 سال مى شود یعنى از آغاز ولادت تا پایان سفارت آخرین سفیر حضرت.

شیعه اعتقاد ندارد که غیبت امام در سرداب است و خودشان او را در سرداب مخفى کرده‏ اند و از همان جا نیز ظهور خواهد کرد، بلکه اعتقاد شیعه -که با احادیث تایید شده- آن است که او از مکه معظمه، مقابل خانه خدا ظهور خواهد کرد. هرگز کسى قایل نشده که سرداب مقدّس، آن نور را در خود مخفى کرده است.

امام‏ باقر عليه السلام مي فرمايد: ما اولياي دم امام حسين عليه السلام هستيم. هنگامي كه قائم ما قيام كنند پي‏گيري خون امام حسين عليه السلام خواهد كرد.

از زمان خلقت آدم ابوالبشر تاکنون همواره دو جریان حقّ و باطل به موازات هم پیش‏ رفته و کره خاک هیچ‏ گاه از مصاف این دو جریان خالی نبوده است. پیروان هر یک از حق‏ مداران گذشته، همواره بسترسازان حق‏ گرایان آینده بوده‏ اند و حق گرایان آینده تداوم‏ بخشان راه حق‏ پرستان گذشته. وضعیت باطل‏ پیشگان و دور افتادگان از صراط مستقیم نیز بر همین منوال بوده است.

در تعالیم پیش وایان دین، دعا اسلحه پیامبران، سپر و سلاح مومن، مغز همه عبادات و حلقه ارتباط خالق و مخلوق معرّفی شده است.

اوّلین مظلوم عالم، حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) می‌فرمایند:

دعا سپر مومن است و هر گاه بسیار دری را کوبیدی به روی تو باز می‌شود.[1]

مرحوم ثقة الاسلام نورى در بيان اسما شريفه امام عصر (عليه السلام)، با استناد به آيات و روايات و كتب آسمانى پيشين و تعبيرات راويان و تاريخ نگاران تعداد يك صد و هشتاد و دو اسم و لقب براى حضرت مهدى(عليه السلام)ذكر مى كند و مدّعى است كه در اين مقام، از استنباط هاى شخصى و استحسان هاى غير قطعى خوددارى نموده است كه در غير اين صورت چندين برابر اين اسما و القاب، قابل استخراج از كتب مختلفه بود. كه از آن جمله است: