جون کسی بود که امیر المومنین علیه السلام او را به 150 دینار خرید و به ابوذر بخشید. هنگامی که ابوذر را به ربذه تبعید کردند این غلام برای کمک به او به ربذه رفت و بعد از رحلت جناب ابوذر به مدینه بازگشت و در خدمت امیرالمومنین علیه السلام بود تا بعد از شهادت آن حضرت به خدمت امام حسن مجتبی علیه السلام و سپس به خدمت امام حسین علیه السلام رسید و همراه آن حضرت از مدینه به مکه و از مکه به کربلا آمد.

هنگامی که جنگ در روز عاشورا شدّت گرفت او خدمت امام حسین علیه السلام آمد و برای میدان رفتن و دفاع از حریم ولایت و امامت اجازه خواست، حضرت فرمودند: در این سفر به امید عافیت و سلامتی همرا ما بودی! اکنون خویشتن را به خاطر ما مبتلا مساز.پس از این گفتار جون خود را بر قدمهای مبارک امام حسین علیه السلام انداخت و بوسید و گفت: ای پسر رسول خدا ، هنگامی که شما در راحتی و آسایش بودید من کاسه لیس شما بودم و حال که به بلا گرفتار شدید شما را رها کنم؟! جون با خود فکر کرد من کجا و این خاندان کجا؟! لذا عرضه داشت: آقای من ، بوی من بد است و شرافت خانوداگی هم ندارم و نیز رنگ من سیاه است.یا ابا عبدالله لطف فرموده مرا بهشتی نمایید تا بویم خوش گردد و شرافت خانوادگی بدست آورم و رو سفید شوم ، نه آقای من از شما جدا نمی شوم تا خون سیاه من با خون شما مخلوط گردد. جون می گفت و گریه می کرد به حدّی که امام حسین علیه السلام نیز گریستند و اجازه دادند. با آنکه جون پیر مردی 90 ساله بود ولی بچّه ها در حرم با او انس فراوانی داشتند. او به کنار خیمه ها برای خداحافظی و طلب حلالیت آمد ، که صدای گریه اطفال بلند شد و اطراف او را گرفتند و هر یک را به زبانی ساکت کرد و به خیمه ها فرستاد و مانند شیری غضبناک رو به آن قوم ناپاک کرد.

او جنگ نمایانی کرد ، تا آنکه اطراف او را گرفتند و زخمهای فراوانی به او وارد کردند. هنگامی که روی زمین افتاد ، امام حسین علیه السلام سر او را به دامن گرفتند و بلند بلند گریستند و دست مبارکشان را بر سر و صورت جون کشیدند و فرمودند: الهم بیّض وحهه . طیّب ریحه و احشره مع محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم .بار الها رویش سفید وبویش را خوش فرما و با خاندان پیامبر محشورش فرما. از برکت دعای امام حسین علیه السلام روی غلام مانند ماه تمام درخشیدن گرفت و بوی عطر از وی به مشام رسید. چنانچه وقتی بدن او را بعد از 10 روز پیدا کردند صورتش منور و بویش معطر بود.(2)


مراسم عروسی حضرت زهرا سلام الله علیها
بنا بر قولی شب بیست و یکم محرم سال دوم هجری شب عروسی زینت زنان بهشت حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها و امیر المومنین علی علیه السلام است. در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است که : اگر خداوند متعال علی علیه السلام را برای زهرا سلام الله علیها نمی آفرید در سراسر زمین از آدم گرفته تا انسانهای بعدی، همسر و همتایی برای حضرت زهرا سلام الله علیها وجود نداشت.(3)

در مورد جریان این مراسم چنین نقل شده است که در این شب پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و سلم پارچه ای طلبیدند و بر پشت استر خود که شهبا نام داشت افکندند و به حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند بر آن سوار شو. سلمان فارسی صحابی بزرگ رسول خدا زمام استر را گرفت و رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم پشت سر حرکت میکردند. در مسیر راه جبرئیل و میکائیل با هفتاد هزار فرشته حضرت زهرا سلام الله علیها را همراهی می کردند و تکبیر می گفتند. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نیز تکبیر می گفت و به این ترتیب تکبیر گفتن در عروسی ها سنت گردید. پس از آنکه پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و سلم آن ها را تا خانه زفاف بدرقه نمودند ، در آن خانه برای دو بزرگوار دعا کردند و سپس از خانه بیرون آمدند.(4)


-------------------------------------
منابع:
1- منتخب التواریخ، ص 311
2- وسیله الدارین فی انصار الحسین، ص 115
3- اصول کافی، ج 1،ص 461
4- امالی شیخ طوسی، ص 464، و بحار، ج3، ص 104