حضرت زین العابدین امام سجاد علیه السلام را در حالی که بیمار بود نیز با غل و زنجیر به شتری سوار نمودند. هنگام حرکت کاروان اسرا از کنار قتل گاه، صدای شیون و گریه بانوان بلند شد که به یک باره غوغایی در کربلا به پا شد. حضرت زینب کبری سلام الله علیها با چشمی پر از خون رو به بدن مطهر برادر کردند و فرمودند: به فدای آن که سپاهش رو دوشنبه غارت شد، به فدای آن کس که ریسمان خیامش را قطع کردند، به فدای آن کس که جان من فدای او باد، به فدای آن کس که با دلی اندوه ناک و با لبی عطشان او را شهید کردند، به فدای آن کس که از محاسنش خون می چکید. نکته قابل توجه در این فرمایشات حضرت زینب سلام الله علیها آن است که شهادت امام حسین علیه السلام و غارت خیمه ها را روز دوشنبه ذکر فرمودند، در حالی که بنا به گفته تمام تاریخ نویسان روز عاشورا روز جمعه یا شنبه بوده است. از این رو باید گفت که این کلام بلند حضرت به روز دوشنبه ای اشاره دارد که غاصبان خلافت در سقیفه بنی ساعده دور هم جمع شدند تا سنگ بنای انحراف و گمراهی میلیونی مسلمانان را بگذارند، پس در همان جا واقعه کربلا را نیز که ثمره آن فتنه ننگین بود، طراحی نمودند و در حقیقت خنجری که شمر ملعون در عصر عاشورا بر گلوی نازنین امام حسین علیه السلام قرار داد، غاصبان خلافت در سال 11 هجری آن را از غلاف بیرون آوردند.



منبع: لهوف،ص189و152. بحار الانوار،ج45،ص107.

برگزاری مجلس ابن زیاد عمر بن سعد روز یازدهم محرم به کوفه آمد و عبیدالله بن زیاد با برگزاری مجلس با شکوهی اذن عمومی داد تا مردم در مجلسش حاضر شوند. آن گاه سر مقدس ابا عبدالله علیه السلام را مقابل او گذاشتند و او به آن نگاه کرد و تبسم نمود و با چوبی که در دست داشت به سر مقدس جسارت می کرد. در این هنگام زید بن ارقم برخاست و در حالی که می گریست فریاد زد: چوبت را از لب و دندان حسین علیه السلام بردار که من با چشم خود دیدم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم لبان مبارک خود را بر همین لب و دندان گذارده بود. ابن زیاد ملعون به او گفت: اگر پیر مردی سال خورده نبودی و عقل خود را از دست نداده بودی گردنت را می زدم. پس در این هنگام زید برخاست و روانه خانه اش شد.

منبع: اعلام الوری،ج1،ص471.