شهنشها صفت ذات اشرف تو بُوَد
برون ز كنه الهى ز حيّز تقرير

شكستِ رونق دين شد، نه قيمت گهرت
چه اهل غدر شكستند عهد روز غدير(1)

تذييل و تكميل

مرحوم قاضى نوراللّه شوشترى در مقدمه كتابش "مجالس المؤمنين" قطعه اى از يك غديريّه را نقل مى كند و به نام شاعرش اشارتى نمى كند. از آن جا كه قاضى نوراللّه در سال 1019ق. به شهادت رسيده است اين غديريّه بايد از آثار سده دهم ـ يازدهم يا پيش از آن باشد و جا دارد در اين جا نقل شود:

رو از براى سر خويش تاج زريّن ساز
ز خاك پاى جوانمردِ "وال من والاه"

ز دل عداوت او دور دار تا نخورى
ز تيغ لفظ نبى زخمِ "عاد من عاداه"

گواه پاكى اصلت ولاى شاهى دان
كه بر كمال معاليش "هل اتى" ست گواه(2)


1.ر.ك: سرو و تذور، نثارى تونى، تصحيح آقاى ياحقى، چاپ اول انتشارات سروش، 1368ش،ص25
2. همان، ج1، ص3. نثارى تونى نيز از شاعران شيعى در قرن دهم است كه با اشاره به غديرخم گويد:
ايزدش مظهر العجايب خواند
احمدش يار گفت و نايب خواند