بيت بالا مطلع بند اوّل از تركيب بند بلندى است كه افضل المتكلمين كاشى در امامت و ولايت امير غدير انشا كرده است و در بيت چهارم همين بند مى گويد:

مقصد تنزيلِ "بَلِّغ"، مركز اسرار غيب
مقطعِ "يتلوه شاهد"، مطلعِ "حبل المتين"

پر واضح و عيان است كه مراد مولانا كاشى از "مقصد تنزيل بلّغ" آيه شريفه ياايّها الرّسول بلّغ ما انزل اليك…(مائده، 67) است. به جاست كه بند آخر اين تركيب بند را بى هيچ كم و كاست نقل كنيم:

اى گزيده مرخدايت يا اميرالمؤمنين
خوانده نفسِ مصطفايت "يا اميرالمؤمنين"

سركشان دهر را آورده سرها زير پا
بازوى زور آزمايت يا اميرالمؤمنين

خازنان كان و دريا كيسه ها بر دوختند
روز بازار سخايت يا اميرالمؤمنين

بس كه لعل اندر دل كان خاك بر سر مى كشد
از دل دريا عطايت يا اميرالمؤمنين

از نسيم باد نوروزى نشايد ياد كرد
پيش خُلق جانفزايت يا اميرالمؤمنين

آنچه عيسى از نَفَس مى كرد رمزى بود و بس
از لب معجز نمايت يا اميرالمؤمنين

با همه بالا نشينى عقل كل نابرده راه
زير شأن و روى رايت يا اميرالمؤمنين

گر بُدى بالاتر از عرش برين جاى دگر
گفتمى آنجاست جايت يا اميرالمؤمنين

آنچه تو شايسته آنى زِ روى عزّ و جاه
كس نداند جز خدايت يا اميرالمؤمنين

خاطر همچون منى شوريده خاطر چون كند
وصف قدر كبريايت يا اميرالمؤمنين؟

مدح اگر شايسته ذات تو، بايد گفت وبس
كيست تا گويد ثنايت يا اميرالمؤمنين؟

ما همه از درگه لطفت گدايى مى كنيم
وى همه شاهان گدايت يا اميرالمؤمنين

فهم انسانى چه داند عزّت كار تو را
آفرينش برنتابد بار مقدار تو را(1)


1. مجالس المؤمنين، ج2، ص629 و 630؛ فصلنامه طلايه، سال اول، دفتر چهارم، زمستان 1366، ص36 به بعد. مولانا كاشى قصايد فراوانى در مدح حضرت مولا على سروده كه برخى از آنها در مجالس المؤمنين (ج2، ص627ـ642) نقل شده است.