بعد از فتح مکه بیشتر قبایل عرب مسلمان شدند اما دو قبیله هوازن و ثقیف که مردان جنگی بسیار در آن ها بود، به خاطر تکبر و غرور، نه تنها مسلمان نشدند، بلکه تصمیم جنگ با پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم گرفتند، از این رو مالک بن عوف نصری بزرگ قبیله هوازن لشکر عظیمی را برای جنگ با مسلمانان تجهیز کرد که با کمک برخی از قبایل توانست 30 هزار مرد جنگی جمع آوری نموده و به سمت وادی حنین(منطقه ای قبل از طایف در نزدیکی مکه) حرکت نمایند.

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم پس از آگاهی از این خبر، فورا سپاهی در حدود 12 هزار نفر جمع کرده و راهی حنین شدند. پس از آن که دو سپاه برابر هم قرار گرفتند، نبرد سختی بین آن ها در گرفت که به دلیل کثرت نفرات دشمن، بسیاری از مسلمانان پا به فرار گذاشتند و پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم پیوسته آنان را ندا داده و می گفتند: ای مردم به کجا فرار می کنید؟ خلاصه اصحاب پیامبر همگی جز 10 نفر آن ها که از بنی هاشم و دهمین آن ها ایمن بن ام ایمن بود و توسط مالک بن عوف به قتل رسید، فرار کردند. اما نه نفر از بنی هاشم به ویژه امیر مومنان علیه السلام پیرامون رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم شمشیر زده و دشمن را دور می کردند. فضل بن عباس می گوید: حضرت امیر علیه السلام در جنگ حنین چهل نفر از دلیران و شجاعان قبیله هوازن را با شمشیر به دو قسمت مساوی تقسیم کرد و بدین ترتیب آن ها را به درک واصل نمود.

پایداری پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و برخی اصحاب سبب شد تا نتیجه جنگ به پیروزی سپاه اسلام ختم شود و مالک بن عوف با جمعی از قبایل هوازن و ثقیف به سمت طایف فرار کرد. گروهی نیز به منطقه بطن نخله گریخته و عده ای به اوطاس که سه منزلی مکه بود، پناه بردند. در این جنگ غنایم بسیاری نسیب مسلمانان شد که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بین آن ها تقسیم کردند.(2)

بدعت نماز تراویح توسط عمر لعنه الله علیه
در این ماه و در سال 14 هجری قمری نماز نافله به جماعت خواندن را بدعت گذارد و سپس مردی را برای مردها و مردی را برای زن ها به عنوان امام جماعت قرار داد.(3)

دعای باران توسط پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم
در ماه رمضان سال ششم هجری قمری قحطی شدیدی در مدینه رخ داد که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم طلب باران کردند و باران آمد.(4)


------------------------------------

منابع:
1-نفائح العلام،ص409.
2-منتهی الامال،باب اول،فصل ششم،ص128.
3-بحار الانوار،ج31،ص12 پاورقی.
4-بحار الانوار،ج20،ص376.