احادیث متواتر دلالت دارد که عروج آن حضرت به بدن بوده نه به روح و در بیداری بوده نه در خواب.(5) قول های دیگر در تعیین روز معراج چنین است: 17 ماه رمضان سال 12 قبل از هجرت، 17 ربیع الاول قبل از هجرت در مکه، 17 رجب قبل از هجرت، 17 ماه رمضان 5 سال قبل از بعثت، 27 ماه رمضان، 21 ماه رمضان. درباره مکانی که آغاز حرکت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به سوی معراج بوده نیز چند قول است: از منزل خدیجه علیها سلام، از منزل ام هانی علیها سلام خواهر امیرالمومنین، از شعب ابی طالب علیه السلام.(6) امام صادق علیه السلام فرمودند: حق تعالی حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم را صد و بیست و چهار مرتبه به آسمان برد و در هر مرتبه به آن حضرت درباره ولایت و امامت امیرالمومنین علیه السلام و دیگر ائمه طاهرین علیهم السلام زیاده از سایر فرایض تاکید و توصیه نمود.(7)

جنگ بدر
در روز جمعه در سال دوم هجرت جنگ بدر کبری به وقوع پیوست.(8) البته در روز 18 یا 19 این ماه هم ذکر شده است. تعداد مسلمانان 313 نفر و تعداد شهدای آنان 9 تا 14 نفر و تعداد کفار 950 نفر بود. مقتولین کفار 70 نفر بودند و و 70 نفر را هم مسلمانان اسیر گرفتند. 35 نفر از 70 نفر کشته های کفار به دست امیرالمومنین علیه السلام به قتل رسیدند.(9) در این جنگ ابوجهل نیز کشته شد.(10) ابوجهل هشام بن مغیره مخزومی از دشمنان سر سخت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بود.

جریان جنگ از آن جا آغاز شد که بزرگان کفار قریش مانند ابوجهل، ولید بن عتبه، شیبه و نوفل بن خویلد به همراه جمع کثیری از مردمان جنگی که بالغ بر 950 تن بودند به همراه صد اسب و 700 شتر به منظور از بین بردن مسلمانان از مکه به جانب مدینه حرکت کردند. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم پس از اطلاع از این خبر، دستور دادند تا مسلمانان آماده نبرد شوند، از این روی سپاهی 313 نفر از مسلمانان به همراه سرداران بزرگی همچون امیرالمومنین علی علیه السلام، حمزه بن عبد المطلب، عبیده بن الحارث بن عبد المطلب به سرعت آماده جنگ شدند. سپاه اسلام و لشکر کفر در اراضی بدر رو به روی هم قرار گرفتند و مسلمانان که با اعتقادی راسخ مبارزه می کردند توانستند به آسانی سپاه دشمن را که تعداد آن ها سه برابر مسلمانان بود را شکست دهند. در این جنگ سران کفار از جمله ابوجهل، ولید بن عتبه، حنظله بن ابی سفیان، عتبه، شیبه و نیز هفتاد تن از کفار قریش به هلاکت رسیدند و همچنین هفتاد نفر اسیر گشتند. 35 نفر از کفار قریش به خصوص سران آن ها به دست توان مند پرچم دار اسلام حضرت علی علیه السلام به قتل رسیدند.

بعد از جنگ، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم خدا فرمود: کسی خبر از ابو جهل بیاورد. عبدالله بن مسعود رفت و پا روی سینه او گذاشت. ابو جهل به هوش آمد و گفت: بر جای بلندی پا گذاشته ای، کاش قاتل من دهقان نبود. عبدالله بن مسعود سر او را از تن جدا کرد و نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم خدا آورد و جلوی پای آن حضرت انداخت. آن حضرت با دیدن سر ابو جهل سجده شکر به جای آوردند.(11) بدین ترتیب خداوند نصرت خود را بر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و مسلمانان نازل نمود که آن حضرت در این باره فرمودند: امروز روز عید است و باید شکر خدا را بر نعمتی که به اهل ایمان عطا فرموده به جای آورد.(12)

قتل عایشه
در شب 17 ماه رمضان در سال 58 هجری در مدینه، عایشه دختر ابوبکر به دست معاویه کشته شد و به سزای اعمالش رسید.(13) دو قول دیگر در این باره 29 رجب و آخر ذی الحجه است. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دوست داشت تا زنده است مرگ و دفن عایشه را ببیند.(14) ابن ابی الحدید می گوید: اگر خلیفه دوم به جای علی علیه السلام بود هر آینه عایشه لعنه الله علیه را قطعه قطعه می کرد.(15) معاویه چون خواست برای پسرش یزید از مردم بیعت بگیرد، عایشه انکار آن کرد و معاویه را تهدید کرد و گفت برادرم محمد را کشتی و برای یزید بیعت می گیری. معاویه ترسید که مبادا او ایجاد فتنه کند، لذا در خانه خود چاهی کند و آن را پر از آهک کرد و فرشی قیمتی بر روی آن پهن نمود و تختی بر آن نهاد و عایشه را وقت نماز عشا به خانه خود خواند. وقتی عایشه وارد شد، معاویه او را به نشستن بر آن تخت تعارف کرد، همین که روی آن نشست فرو رفت و به چاه افتاد و هلاک شد. معاویه در چاه چندین نیزه مسموم تعبیه کرده بود و هنگامی که عایشه در چاه افتاد فورا کار او ساخته شد. عایشه در زمان حیات پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با آن حضرت رفتار نا مناسبی داشت! و با امیرالمومنین علیه السلام و حضرت صدیقه سلام الله علیها و همسران پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رفتارهای زشت و کینه توزانه ای داشت. واقعه جمل و کشته شدن حدود 20 هزار نفر از مسلمین به خاطر فتنه او و از کارهای معروفش است.(16)

وقتی حضرت زهرا سلام الله علیها به شهادت رسید همسران رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای سر سلامتی امیرالمومنین علیه السلام آمدند، جز عایشه که اظهار مریضی کرد و سخنی گفت که دلالت بر خوشحالی او داشت.(17) از مشخص ترین نشانه های بغض و کینه او نسبت به امیرالمومنین علیه السلام این بود که غلامش را عبدالرحمن نام نهاد و گفت: این نام گذاری را به خاطر محبتم به قاتل علی بن ابی طالب علیه السلام یعنی عبدالرحمن بن ملجم انجام دادم.(18)

مرحوم سید بن طاووس می گوید: چقدر از این روایت زمانی که به آن آگاه شدم، تعجب کردم که زنی از اهل کوفه بر عایشه لعنة الله علیه وارد شد و گفت: ای ام المومنین! چه می گویی درباره زنی که فرزند مومن خود را عمدا کشته باشد. عایشه گفت: آن زن با کشتن فرزند خود کافر می شود، زیرا خداوند متعال می فرماید: وَمَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا ... (و هر كس عمدا مومنى را بكشد، كيفرش دوزخ است كه در آن ماندگار خواهد بود) سوره نساء آیه 93. سپس زن کوفی گفت: پس چه می گویی درباره مادری که 16 هزار نفر از فرزندان خویش را کشت، در حالی که همه آن ها مسلمان بودند. عایشه فهمید که منظور آن زن خود اوست که در جنگ جمل باعث کشته شدن 16 هزار نفر شده است، از این روی بسیار ناراحت شد و گفت: این دشمن خدا را از من دور سازید.(19)

صدور فرمان بنای مسجد جمکران توسط حضرت ولی عصر عج الله تعالی فرجه شریف

در هفدهم رمضان سال 393 هجری قمری دستور بنای مسجد مقدس جمکران توسط حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه شریف به شیخ حسن بن مثله جمکرانی صادر گردید. وی در این باره می گوید: شب یه شنبه، هفدهم ماه مبارک رمضان سال 393 هجری قمری در خانه خود خوابیده بودم که ناگاه جماعتی از مردم به خانه من آمدند و مرا از خواب بیدار کردند و گفتند: برخیز که حضرت مهدی عجل الله تعال فرجه شریف تو را طلب نموده است. پس برخاستم و آن ها مرا به محلی که اکنون مسجد مقدس جمکران است آوردند. چون نیک نگاه کردم، تختی دیدم که فرشی نیکو بر آن گسترده شده و جوانی 30 ساله بر آن تخت، بر بالش تکیه کرده و پیری هم پیش او نشسته است. گویی آن پیر حضرت خضر علیه السلام بود. آن گاه امام زمان عجل الله تعال فرجه شریف مرا به نام خود خواند و فرمود: برو به حسن بن مسلم که در این زمین کشاورزی می کند، بگو که این زمین شریفی است و حق تعالی آن را از زمین های دیگر برگزیده است و دیگر نباید در آن کشاورزی کند. گفتم ای سید و مولای من لازم است که من دلیل و نشانه ای داشته باشم و گرنه مردم حرف مرا قبول نمی کنند. حضرت فرمودند: برو و آن رسالت را انجام بده، ما خودمان نشانه هایی برای آن قرار می دهیم و پیش سید ابوالحسن برو و به او بگو حسن بن مسلم را احضار کند و سود چند ساله ای را که از این زمین به دست آورده وصول کند و با آن پول مسجد را بنا کند! شیخ حسن می گوید: آن گاه امام زمان عجل الله تعال فرجه شریف طریقه خواندن نماز در آن مسجد را بیان کردند و سپس فرمودند: من صلیها فکانما صلی فی البیت العتیق(هر کس که این دو رکعت نماز را بگذارد، گویی دو رکعت نماز در کعبه گزارده است.(20) بدین شکل بنای مسجد مقدس جمکران آغاز شد که هم اکنون پناه گاه عشقان و ارادت مندان حضرت ولی عصر عجل الله تعال فرجه شریف است و از دورترین نقاط کشور و حتی کشورهای دیگر مشتاقانه به این مسجد می آیند و لحظاتی چند در فراق مولایشان اشک می ریزند و برای تعجیل ظهور آن عزیز زهرا سلام الله علیها دست به دعا بر می دارند.

-----------------------------------------------------------

منابع:
1-منتخب التواریخ ص 52، بحار الانوار،ج18،ص380. مصباح کفعمی،ج2،ص599.
2-سوره اسرا آیه 1
3-توضیح المقاصد،ص24. بحار النوار،ص168. العدد القویه،ص234.
4-منتهی الامال،ج1،ص51. حق الیقین،ص30.
5-بحار الانوار،ج18،ص289. حق الیقین،ص30.
6-بحار الانوار،ج18،ص302الی319.
7-بحار،ج18،ص302الی319. حق الیقین،ص30.
8-بحار الانوار،ج18،ص319-302.
9-حق الیقین،ص30. بحار الانوار،ج18،ص302.
10-فیض العلام،ص37. نفائح العلام،ص288.
11-منتهی الامال،باب اول فصل6،ص80. منتخب التواریخ،ص49-47.
12-مصباح کفعمی،ج2،ص383. بحار الانوار،ج97،ص383.
13-فیض العلام،ص36. نفائح العلام،ص275. مستدرک سفینة البحار،ج5،ص214.
14-سبعة من اسلف،ص267.
15-شرح ابن ابی الحدید،ج17،ص254.
16-مسند احمد،صحیح بخاری، صحیح نسائی، السیره الحلبیه، صحیح مسلم باب الغیره من کتاب العشرة.
17-شرح ابن ابی الحدید،ج9،ص19. ریاحین الشریعه،ج2،ص357.
18-سفینة البحار،ج3،ص741. بحار الانوار،ج28،ص194 و ج32،ص341. ریاحین الشریعه،ج2،ص357.
19-طرائف،ص448.
20-نجم الثاقب،ص383. بحار الانوار،ج53،ص230.