در آن بیابان حدود چهار ساعت برای مردم خطبه خواند، از توحید و نبوت و امامت گفتند، حتی از امام زمان نام بردند، مردم را امر به پذیرش ولایت مولی علی- علیه السلام- و اولاد او نمود، از حج و احکام آن گفت، گنج ها آشکار کرد، ولی چکیده و خلاصه آ ن سخنان، آن چه مدام در گوش تاریخ صدا می کند، عصاره خطبه غدیر می گوید:« مَن کُنتُ مَولاه فَهذا عَلیٌ مولاه». هرکه را من مولای اویم این علی مولای اوست، یعنی هر که من از او به خویش بیشتر اختیار دارم، پس از من علی بر او بیشتر از خویش اختیار دارد، یعنی او مولای ِعالمیان است، یعنی رسول خدا قله آفرینش و پله بعد از آن علی بن ابیطالب است، قلّه ای که هیچ کس را بدان جا و به آن مقام راهی نیست.

وگمان نکن این سخنان تنها برای سی سال عمر حضرت علی- علیه السلام- پس از رسول خدا بوده، و آن هم که ظاهرا زیر پا نهاده شد. نه خطبه عظیم غدیر برای من و شما هم هست. فکر نکن قصه می شنوی، پیامبر اکرم- صلی الله علیه و آله و سلم- در لابه لای سخنان خویش در غدیر خم می فرمود: « ای مردم، آن چه مامور به ابلاغش بودم، رساندم، تا بر هر حاضر و غایب و هر کس که حضور دارد یا ندارد و هر کس که به دنیا آمده یا هنوز نیامده حجّت باشد، حاضران به غایبان و پدران به فرزندان تا روز قیامت برسانند.»

پس ای عاشق اهل بیت، فکر نکن که تنها وظیفه ما در قبال غدیر، انجام اعمال مستحبی و خواندن دعاهای مخصوص آن روز و یا شاد بودن و جشن گرفنن است ، نه!

اولا ما باید پیام غدیر را به اولاد خویش برسانیم، به آنان که می شناسیم و دست رسی داریم، فریاد بزنیم مولای عالم علی است. آقای ِ عالم علی است. به آن ها بگوییم که رسول خدا در ارزنده ترین خطبه خویش فقط جملة« مَن کُنتُ مَولاه» را نگفته، او ولایت تک تک ائمه را فریضه و واجب قرار داده، به آنان که منکر وجود نازنین امام زمان هستند بگویید مهدی زنده است رسول خدا خود نامش را در خطبه غدیر برده، خود از غیبتش خبر داده.

و ثانیا باید با نیّت خالص و با نیّت این که اگر واقعا در غدیر خم حضور داشتیم با حضرت علی – علیه السلام- بیعت می کردیم، در عالم ِدل خویش با حصرت بیعت کنیم، بیعتی که دیگر شکستن و در پی ناشایستگان رفتن نداشته باشد.