سلام بر مولا، سرور، صاحب اختيار، چرا كه پيامبر فرمودند:«من كنت مولا فهذا علي مولا»

سلام بر چشمه هميشه زلال تاريخ، چشمه اي كه از اشك زلال تر و از آيينه شفاف تر است.

غدير اي سرچشمه پاكي، غدير اي حقيقت انكار ناپذير، اي حقيقت جاودانه تاريخ، اي صراط مستقيم، مگر نه اين كه غدير چراغ هميشه روشن است و هيچ وقت به تاريكي نمي گرايد؛ بس چرا بعضي ها در تاريكي و ضلالت ماندند و جايي را نديدند؟

شايد كه چشمانشان طاقت نور را نداشت و شايد كه خود چشمانشان را بستند و نخواستند كه ببينند كه صد البته اين گونه است.

مگر نه اين كه غدير حقيقت جاودانه تاريخ است و حقيقتي انكار ناپذير؟ پس چرا منكر شدند و جمع منكران و انكار كنندگان به وجود آمد؟

مگر نه اين كه غدير پيمان است و بيعت. پيمان و بيعتي كه سعادت انسان در آن بوده و هست و سعادت زندگي انسان ها در گرو آن بوده، پس چرا پيمان شكنان وجود داشته و دارند.

غدير اي پيمان نامه هنوز باز، ما هم مي خواهيم با مولايمان عهد و پيمان ببنديم، ما هم مي خواهيم بيعت كنيم ولي نمي خواهيم پيمان بشكنيم.

پس مولا ما را هم قبول كن ما را هم از زمره پيمان بستگان دار و از خداي تعالي به كرمت براي ما ياري جوي.و حال هركس مي خواهد عهد و پيمان ببندد به قلبش بنگرد و زير لب زمزمه كند:

« السلام عليك يا مولانا يا اميرالمومنين »

زهرا ابراهيمي (ثقفي)