از آن جایی که این انتخاب ( انتخاب امام) بر عهده ی ما نیست، تصور این که« اگر بر عهدة ما بود چه می شد؟ » بسیار مشکل است. ولی برای درک بهتر مساله می توان به مواردی رجوع کنیم که انتخاب آن ها بر عهده خود انسان گذاشته شده است . از جمله موارد و اشخاصی که انتخاب آن به عهدة انسان است انتخاب همسر می باشد. حال بیایید بررسی کنیم که وقتی ما تصمیم به ازدواج می گیریم. برای انتخاب همسر مناسب چه می کنیم؟ بدیهی است که هر شخصی برای انتخاب صحیح بعد از گفتگوها و تبادل نظرها و توافقات و آگاهی از مشخصات و اعتقادات طرف مقابل شروع به یک سری تحقیقات جامع برای شناخت کامل همسر آینده خود می نماید.
در تمامی مدت این تحقیق خانواده بر جامعه با انسان هم سو می شود. و سعی دارد تا با اطلاعاتی که عرضه می کند، کمک کند تا این زندگی جدید بر اساس انتخابی صحیح آغاز شود. ولی بعد از طی تمامی این مراحل آیا کسی می تواند اطمینان کامل از صحت این انتخاب داشته باشد؟ مراجعه به آمار طلاق در سطح جامعه نشان می دهد که تعداد زیادی از این انتخاب ها نادرست بوده است. این که علت این طلاق ها چه بوده برای ما مهم نیست، بلکه مساله مهم این است که در انتخابی که به عهده ی ما گذاشته شده چه نتیجه ای عاید ما شده است.
به همین دلیل است که ما در بین اکثریت نزدیک به اتفاق خانواده ها می بینیم که بعد از تمامی تحقیق ها و تلاشی که برای انتخاب صحیح دارند، در پایان، خود و زندگی خود را به خدا سپرده، و با توکل بر خدا از او می خواهند که این انتخاب را تایید نموده و آن ها را در زندگی یاری دهد، تا خوش بخت و سعادت مند شوند و در آخر اگر بفهمند که این انتخاب مورد تایید پروردگار نمی باشد هر چقدر هم که به طرف مقابل علاقه مند باشند از این ازدواج منصرف می شوند. تمامی این مسایل و مشکلات نشان از عجز ما در انتخابی مناسب دارد.
از موارد دیگری که انتخاب آن در زندگی به ما سپرده شده، انتخاب دوست و شریک است. با تمام وقتی که ما در انتخاب دوست و یا شریک داریم، هیچ گاه نمی توانیم از نتیجه ی این دوستی یا شراکت اطمینان داشته باشیم. این همه مواردی که از کلاه برداری ها در بین شرکا شنیده می شود و یا اختلاف هایی که بین شرکا و یا بین دوستان به وجود می آید و یا مواردی که دوستی با اِغفال دوست دیگر، زندگی او را به ورطه هایی چون ورشکستگی، اعتیاد و ... می کشاند و مسایل دیگری که هر روزه در جامعه شاهد آنیم، همگی نشان گر عدم توانایی انسان در انتخاب دوست و شریک است.
البته باید به این نکته نیز توجه داشته باشیم که تمامی انتخاب هایی که بر عهده ما گذاشته شده، انتخاب هایی است که تنها برای خود می کنیم( یا نهایت برای چند نفر) یعنی من دوست، شریک و یا همسر را برای خودم انتخاب می کنم و در این انتخاب این قدر عاجز هستم، حال چگونه انتظار داریم که بتوانیم در انتخاب رهبر و امامی که از طرفی قرار است سرپرستی جامعه جهانی را بر عهده داشته باشد. از طرف دیگر به مسایل مربوط به دنیا و آخرت ما رسیدگی کند، بر این همه عجز و ناتوانی خویش چیره شده و انتخاب صحیحی داشته باشیم؟
در نهایت، با توجه به تمامی این مسایل بدیهی است که تنها کسی می تواند این انتخاب را بهترین و صحیح ترین صورت برای ما داشته باشد، که هم شناخت کاملی از انسان ها و نیازهای آنان داشته باشد، هم راه سعادت دنیا و آخرت انسان را بشناسد. و نیز هیچ نوع عجز و ناتوانی و یا انتخاب ناصحیح را نتوان به او نسبت داد.
آیا این صفت را در کسی جز ذات مقدس پروردگار می توان یافت؟ آیا این انتخاب را کسی جز پروردگار می تواند به شایسته ترین صورت انجام دهد؟
پس در نهایت ما قدرت انتخاب امام و رهبری که تضمین دنیا و آخرت ما را کند نداریم و تنها کسی که می تواند چنین انتخابی کند خداوند است.
