عید فطر با همهی شیرینی و فرخندگی، آدمی را بر سر دو راهی شوق و تاسف میگذارد. از یك سو شادمانیم كه در دوره امتحان از عهده به درآمدیم و دستورات الهی را اطاعت كردیم و از سویی اندوهگین هستیم كه چرا چنین دورهای كه با رحمت و مدد الهی همراه بود، سپری شد. با رسیدن عید فطر، ماه رمضان رخت برمیبندد و چشمان ما تا سال بعد به انتظار آمدنش به راه خواهد بود. رفتن این ماه گران قدر برای همه ی كسانی كه طعم روزه داری را چشیدهاند، بر سفره های سحر و افطار این ماه نشستهاند، در هوای آمرزشآمیز و مغفرتآور این ماه تنفس كردهاند و در سایه آن از شر شیطان در امان بوده اند، قابل درك است و همه كم و بیش حسرت رفتن این اوقات را درك میكنند اما هیچكس به اندازه اهلالبیت علیهم السلام كه در مسیر اطاعت و بندگی خداوند از همه پیشی گرفته و پشوایان اهل تقوی شده اند، آثار فقدان این ماه را درك نمیكند. امام سجاد علیه السلام، بزرگ آموزگار نیایش و مناجات عارفانه،
در دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه در قالب یك نیایش و مناجات، شیوه ی وداع با این ماه مبارك را به ما آموزش میدهد. امام در این مناجات پس از حمد و ثناء الهی، از خدا بخاطر آنكه با قرار دادن تكالیفی خاص در این مقطع شریف از زمان، موجبات تقرب مسلمانان به خود را ایجاد كرده است، شكرگزاری میكند و در ادامه می فرماید:
«این ماه مبارك، در میان ما به شایستگی زیست و به نیكی همنشین ما گردید و گران مایه ترین سودهای جهان را به ما بخشید و چون مدتش به سر آمده و شمار روزهایش پایان گرفت، از ما جدا شد.
اینك او را بدرود میگوییم؛ همچون كسی كه رفتنش برای ما دشوار است و ما را دچار اندوده میكند ...
بدرود بر تویی كه از گرامی ترین اوقاتی بودی كه با ما همنشین شد ...
بدرود بر تو ای همنشینی كه تا هستی پر قدر منزلتی و چون جدا شوی، فراق تو دردناك است...
بدرود بر تو ای همدمی كه وقتی آمدی، آرامش برای دل ها آوردی و شادمانمان كردی وچون سپری شدی ما را در وحشت تنهایی گذاشتی و درد فراق افزودی.
سلام بر تو ای مددكاری كه ما را در مقابله با شیطان یار بودی و ای رفیقی كه راه های نیكی كردن را پیش پای ما هموار نمودی.
بدرود بر
تو كه چه بسیار گناهان ما را نابود كردی و چه بسا عیبها ی گوناگون ما را پوشاندی!
بدرود بر تو كه كه برای گناهان كاران چه طولانی بودی و در دلها ی مومنان چه پرشكوه بودی!
بدرود بر تو كه با بركت بسیار به ما روی آوردی و ما را از چركهای گناهان شستشو دادی!
بدرود بر تو كه دیروز چون با ما بودی، به سختی دلبستهات بودیم و فردا كه از میان ما خواهی رفت، از جان و دل آرزومندت هستیم.
[خدایا] پوزش ما را بپذیر كه در این ماه در در ادای حق تو كوتاهی كردیم و عمر ما را به ماه رمضان آینده برسان ...
خدایا، اكنون كه این ماه به پایان رسید و جامه ی زمان را به دور افكند، تو نیز جامه ی گناهان ما را درآور و به دو بیفكن و با رفتن این ماه، بدیهای ما رانیز ببر و ما را به سبب آن از نیكبختترین روزه داران و پرنصیبترین و بهرمندترین آنان قرار ده.
خدایا اگر كسی از روزه داران، چنان كه باید، حق این ماه و حرمتش را پاس داشته و به احكام آن عمل كرده و از گناهان دوری ورزیده است یا به وسیلهای به تو تقرب جسته كه خشنودی و رحمتت را برای او در پی داشته است، همانند آنچه به او میبخشی از خوان بینیازی ات به ما نیز ببخش و چندین
برابر آن را از فضل خود به ما ارزانی كن كه فضل تو كاستی نمیگیرد و گنجینه های تو نقصان نمیپذیرد ...
خدایا، ما در این روز فطر كه آن را برای مومنان روز عید و شادی و برای دینداران هنگامه ی اجتماع و همكاری قرار دادی، از هر گناهی كه مرتكب شدهایم، از هر زشتی كه پیش از این كردهایم و از هر اندیشه ی بد كه در دل خود نهان داشتیم، دست برمیداریم و به سوی تو میآییم؛ همچون كسی كه دیگر خیال بازگشت به گناه را ندارد و دیگر مرتكب هیچ گناهی نخواهد شد؛ خالصانه و بدون ذره ای شك و تردید. پس بر بازگشت ما آغوش گوشای و از ما خشنود باش و ما را بر ترك گناه استوار بدار! » (1)
منابع:
1. صحیفهی سجادیه، نیایش چهل و پنجم، نیایش در بدرود ماه مبارك رمضان
2.
www.tebyan.net
به روز شده: : ۱۳۹۱/۹/۱۸ ۲۲:۰۸