از جمله احمد بن عبیدالله خاقان که دشمنی شدیدی با خاندان پیامبر داشت نقل شده است که می گفت درباره امام حسن عسکری ع از هر کس از منشیان و مردم پرسش می کردند همه به نیکی از او یاد می کردند از آن پس اهمیت ایشان نزد من فزونی یافت زیرا که دوست و دشمن درباره اش سخن نیکو می گفتند (2).

از آنجا که خلفای عباسی و کارگزاران حکومت آنها شنیده بودند که امامان 12 نفرند و آخرین آنان پس از غیبت طولانی با ظهورش بساط ستمگران را برمی چینند و به حکومت های باطل پایان می دهد، سخت نگران بودند و به شدت همه امور امام حسن عسکری ع را زیر نظر داشتند. تا جاییکه آن امام معصوم را چندین بار زندانی کردند و سرانجام معتمد عباسی که از توجه روز افزون مردم به امام ع شدیدا نگران شده بود و زندانی کردن امام هم اثری در این باره نداشت. تصمیم به قتل آن بزرگوار گرفت و در نهایت آن امام مظلوم را با زهر مسموم کرد و به شهادت رساند. وقتی مردم سامرا از شهادت امام آگاه شدند بازارها را بستند و کنار منزل آن حضرت جمع شدند و صدای شیون و گریه آنها از هر سو به گوش می رسید(3).

امام زمان ع پدر گرامیشان را غسل دادند و بعد از آن که ایشان را کفن کردند برای اقامه نماز تشریف آوردند. پیش تر جعفر برادر امام از امام حسن عسکری علیه السلام جلو رفته بود و می خواست بر بدن مبارک آن حضرت نماز بخواند. همین که خواست تکبیر بگوید امام زمان ع درحالی که طفلی 5 ساله بودند، ردای او را کشیدند و فرمودند ای عمو من برای نماز بر پدرم شایسته ترم. لذا جعفر عقب آمد و امام زمان ع نماز خواندند و سپس ایشان را نزدیک قبر مطهر امام هادی ع به خاک سپردند. در این هنگام جعفر فورا به نزد معتمد عباسی رفت و این واقعه را برای او نقل کرد و معتمد دستور داد تا همه جا را برای یافتن حضرت جستجو کند اما آنها اثری از امام نیافتند.(4)


-------------------------------------------
منابع:
1- الارشاد جلد 2 ص 313، بحارالانوار ج 95 ص 356،
2- اصول کافی ج 1 ص 503
3- اکمال الدین ج 1 ص 43، بحارالانوار ج 50 ص 328
4- وقایع الایام ص 221