در این روز و سال 65 هجری سلیمان بن صرد با گروهی از توابین (که نام 16 هزار نفر از آن ها در دفتر سلیمان ثبت شده بود) برای خون خواهی امام حسین علیه السلام قیام کردند.
در روز دوم ربیع الثانی از "نخیله" کوفه برای جنگ با ابن زیاد ملعون حرکت کردند. در شب جمعه پنجم ربیع الثانی از کوفه خارج شدند و روز بعد کنار قبر حضرت ابا عبدالله علیه السلام رفتند. یک یا سه شبانه روز درکربلا ماندند، گریستند، استغفار نمودند و ضجه و ناله کردند، به طوری که مثل آن روز و به آن اندازه صدای ضجه در آن وادی شنیده نشده بود.
هنگام وداع کنار قبر آن حضرت مانند ازدحام کنار کعبه شلوغ بود. هر کس با حالتی شعر می خواند و ناله می کرد و با آن حضرت وداع می کرد و خود را برای جنگ با ابن زیاد آماده می نمود.
سلیمان از شیعیان علی ابن ابی طالب علیه السلام و امام حسن و امام حسین علیها سلام بود و در جمیع جنگ ها در رکاب امیرالمومنین علیه السلام حضور داشت. آخر الامر با لشکر ابن زیاد لعنه الله علیه رو به رو شد و بعد از کشتن عده زیادی از آنان و مبارزات و جان فشانی های فراوان، سلیمان در 93 سالگی در عین الورد به شهادت رسید. از اصحاب سلیمان هم فقط 27 نفر که مجروح و خسته و تشنه بودند جان سالم به در بردند، بقیه همه به شهادت رسیدند.
به روز شده: : ۱۳۹۸/۹/۷ ۱۶:۳۹
