همیشه برای نزدیكی به خداوند متعال از معرفت انسان به خود و صفات خدا صحبت شده و گفته اند كه هر چه میزان معرفت انسان نسبت به جنبه های ضعف و قوت خویش، و جمال و جلال خداوند بیشتر باشد، و هر اندازه توانسته از گناهان بدنی و قلبی و فكری دور باشد و جسم و دل و اندیشه خویش را متوجه خداوند سازد، به همان اندازه می تواند واقعیت معنوی را بیشتر درك كند و مفهوم قرب و نزدیكی به خدا را احساس و لمس نماید. البته كه این موارد در صدر تقرب به خداوند متعال است اما مسئله ای دیگر كه انسان را در تقرب به پروردگار یاری می كند یقین به ائمه علیهم السلام و هم اكنون صاحب الزمان عج الله تعالی فرجه الشریف است.

برترین راه تقرب به خدا، ولایت آل محمد صلى الله علیه وآله وسلم است. رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم در همین زمینه فرمودند: (لِكُلِّ أَمْرٍ سَیِّدٌ وَ حُبِّی وَ حُبُّ عَلِیٍّ سَیِّدُ مَا تَقَرَّبَ بِهِ الْمُتَقَرِّبُونَ مِنْ طَاعَةِ رَبِّهِمْ). در هر کاری رتبه برتری وجود دارد، ومحبت من ومحبت علی، برترین طاعتی است که افراد می توانند از طریق آن به خدا تقرب جویند.(1)

چنانكه در زیارت عاشورا نیز ما با ولایت سید الشهداء و برائت از دشمنان آن حضرت به نزد خدا و اهل بیت علیهم السلام تقرب جسته می گوییم: (یَا أبَا عَبْدِ اللهِ ، إنِّی أتَقَرَّبُ إلى الله و... بموالاتک وبالبرائة ممَّن أسس أساس ذلک).

بر همین اساس در نظام آفرینش، مقام آن مخلوقی برتر است که نسبت به شناخت اهل بیت، اعتقاد و اخلاص بیشتری نشان داده باشد. در همین راستا، انبیا در عالم قبل، با آزمون ولایت برگزیده شده، مقام رفیع نبوت، به این دلیل به آنان واگذار شد که در آن آزمایش، آنان ولایت را در درجه بالاتری پذیرفته، و نسبت به اهل بیت علیهم السلام خضوع بیشتری داشتند.

امام باقر علیه السلام فرمودند:

... آن گاه خداوند از انبیاء میثاق گرفته، فرمود: آیا من پروردگار شما نیستم؟ سپس خداوند فرمود: آیا محمد پیامبر من و علی رهبر مومنین نمی باشد؟ همه آنها پذیرفتند. بر همین اساس نبوت آنها تثبیت شد. باید گفت انتخاب و گزینش پیامبران اولوالعزم، از میان گروه کثیر انبیا و رسل نیز به آزمون ولایت و معرفت اهل بیت و پذیرش غیبت و ظهور حضرت مهدی علیه السلام بود.

امام باقر علیه السلام در ادامه حدیث فوق فرمودند: و خداوند از پیامبران اولواالعزم عهد گرفت به اینکه: من پروردگار شما و محمد پیامبر من و علی امیر مومنان بوده، جانشینان او صاحب ولایت وخزانه دار علم من خواهند بود ومهدی کسی است که توسط او دینم را یاری کرده، دولتم را ظاهر می سازم وبه واسطه او از دشمنانم انتقام می گیرم وبه واسطه او در زمین، با اشتیاق یا کراهت بندگی خواهم شد. همه آنها گفتند: پروردگارا به همه مطالب فوق اقرار کرده شهادت می دهیم. ولی آدم (توقف نموده) نه انکار کرد و نه اقرار نمود، لذا مقام اولو العزمی برای آن پنج پیامبر، به علت پذیرش ولایت مهدی تثبیت شده، برای آدم این مقام قرار نگرفت. زیرا او نسبت به مهدی (در ابتداء امر) اقرار ننمود. آن گاه امام علیه السلام به این آیه شریفه استناد کردند: (وَلَقَدْ عَهِدْنا إِلى آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِیَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً)(2)

ما از قبل بر آدم عهدی کردیم، ولی آدم عهد ما را فراموش کرد و ما او را صاحب عزم نیافتیم.(3)

امام صادق علیه السلام فرمودند: ملائکه الهی با همه تقربی که به حق متعال دارند، به علت همین اعتقادی که شما بر آن هستید (عقیده ولایت) به مجاورت خداوند راه یافته اند...(4)

در روایت دیگری، آن حضرت، بعد از اینكه تعداد ملائك را می شمارند می فرمایند: (ما منهم أحد إلاَّ ویتقرَّب کلّ یوم إلى الله بولایتنا أهل البیت و یستغفر لمحبّینا و یلعن أعدائنا) همه ملائکه، هر روز با ولایت ما اهل بیت بسوی خدا تقرب جسته، برای محبین ما استغفار نموده دشمنان ما را نفرین می کنند. آن گاه امام علیه السلام، این گونه به قرآن استناد فرمودند: (الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُۆْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا).(5)

حاملان عرش واطرافیان آنها (ملائکه)، با حمد پروردگارشان خدا را تسبیح گفته، برای افراد مومن طلب آمرزش می کنند.(6)

در آخر باید مهمترین مسئله را بیان كرد:

وقتی پدر ما حضرت آدم علیه السلام به علت عدم یقین به امام زمان علیه السلام، از مقام والای اولوالعزمی تنزل می کند و دیگر انبیا با پذیرش آن به این مقام ارتقاء یابند، آیا در عصر حاضر، برای ما، راهی جز اخلاص در قبول ولایت امام زمان علیه السلام و ارتباط و توسل به آن حضرت در تقرب به خداوند وجود خواهد داشت؟ آری، ولایت امام زمان علیه السلام بالاترین راه تقرب به حق متعال و محکمترین ریسمان ایمان در عصر حاضر است. (7)

باید همواره در زندگی خویش استناد كنیم به این حدیث گرانقدر امام صادق علیه السلام كه اینگونه بیان شده است:

امام صادق علیه السلام از یکی از اصحابشان پرسیدند: کدام ریسمان ایمان محکمتر است؟ گفتند: نماز، فرمودند: نماز فضیلت دارد، ولی محکمترین ریسمان ایمان نیست. گفتند زکات. فرمودند: زکات فضیلت دارد، ولی محکمترین ریسمان ایمان نیست. گفتند: روزه ماه رمضان... حج و عمره... جهاد در راه خدا و امام در هر یک، با تایید فضیلت این اعمال، آن را محکمترین ریسمان ایمان ندانستند. هنگامی که اصحاب از پاسخ ناتوان شدند. امام فرمودند: (إنَّ أوثق عری الإیمان الحبّ فی الله والبغض فی الله و توالی ولیّ الله و تعادی عدوّ الله). بدرستی که محکمترین و قابل اعتمادترین ریسمانهای ایمان، تولی و تبری و قبول ولایت اولیاء خدا و دشمنی با دشمنان خدا است.(8)

پی نوشت:

1- بحار 27: 129/ ح 19،

2- سوره طه: 115.

3- بصائر الدرجات: 70/ ح 2؛ کافی 2: 8/ ح 1.

4- بصائر الدرجات: 68.

5- سوره غافر: 7.

6- بحار 68: 78/ ح 139.

7- (آثار اعتقاد به امام زمان، هادی قندهاری)

8- محاسن: 165/ ح 121.

------------------------------------------------
منبع: www.tebyan.net