او با اخلاق و رفتار خود پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت علیهم السلام را می آزرد به حدی که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم او را طلاق داد و با اصرار بعضی رجوع فرمود(2).

در جنگ جمل خواست با عایشه حرکت کند ولی برادرش عبدالله بن عمر مانع گردید. اما هنگامی که لشکر امیرالمومنین علیه السلام ذی قار رسیدند عایشه نامه ای به این مضمون برای حفصه نوشت: خبر زیادی لشکر ما به علی بن ابی طالب علیه السلام رسیده است و او از ترس در ذی قار اقامت کرده است و از این جنگ جان سالم به در نخواهد برد.

چون نامه به دست حفصه رسید کنیزان و مغنیه ها را جمع کرد و آنان دایره ها می نواختند و اشعاری می خواندند که در آن ها امیرالمومنین را به بدی یاد می کردند، زن های بنی امیه جمع شدند و شادی می کردند. خبر به ام کلثوم علیها سلام که رسید با عده ای از بانوان به صورت ناشناس وارد مجلس شدند و ناگهان صورت ها را باز کردند. حفصه خجالت کشید.

ام کلثوم علیها سلام آیه ای که مربوط به زن های حضرت نوح علیه السلام و لوط علیه السلام بود که نافرمانی آن دو پیامبر را نمودند و درباره حفصه و عایشه نازل شده بود را بر حفصه قرائت کرد(3) و فرمود اگر تو و عایشه امروز برای خواری پدر من امیرالمومنین علیه السلام به یکدیگر کمک می کنید، این کار شما تازگی ندارد. چرا که همین معامله را با جدم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می کردید. حفصه چون دید رسوا شده است نامه عایشه را پاره کرد و از ام کلثوم خواست بیشتر از این او را رسوا نکند(4).


2- جنگ پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با بنی سعد
در شعبان سال ششم هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم حضرت امیرالمومنین علیه السلام را به همراه 100 نفر برای مقابله با طائفه بنی سعد در اطراف مدینه فرستاد.

بنی سعد با خبر شده و فرار کردند و مسلمانان 100 شتر و هزار گوسفند به غنیمت گرفتند. امیرالمومنین علیه السلام چند شتر برای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم جدا کرد و سایر غنایم را بین مسلمانان تقسیم فرمود و به مدینه بازگشتند(5).


3- شهادت سعید بن جبیر
در این ماه و در سال 95 هجری جناب سعید بن جبیر کوفی به دست حجاج بن یوسف ثقفی به شهادت رسید(6).

سعید مردی فقیه، زاهد و عابد بود که توفیق کسب علم از محضر مبارک حضرت زین العابدین علیه السلام را یافته بود. او به خاطر اعتقاد خالص و محبت کاملی که به اهل بیت معصومین علیهم السلام داشت، نزد امام زین العابدین علیه السلام از احترام خاصی برخوردار بود.

هنگامی که حجاج خواست آن بزرگوار را شهید کند، دعا کرد که حجاج بعد از شهادت او قادر به قتل هیچ کس نشود.

خداوند دعای او را مستجاب کرد و حجاج 15 تا 20 روز بعد از شهادت سعید زنده بود و کسی را نکشت تا به مرض آکله به درک واصل شد. بعد از آن که حجاج سر آن بزرگوار را جدا کرد، دو پای مبارک او را نیز از ساق جدا کردند، در حالی که از سن مابرکش 57 یا 79 سال می گذشت. در شهر الحی در اواسط عراق مدفون شد.

قبر آن بزرگوار یکی از زیارت گاه های محبین اهل بیت علیهم السلام است که دارای گنبد و صحنی بزرگ مشتمل بر چهار در است(7). بعضی مرگ حجاج را 15 روز(8) و عده ای 40 روز (9) بعد از شهادت جناب سعید بن جبیر نقل کرده اند که اگر مرگ حجاج در 13 ماه رمضان باشد، شهادت سعید به ترتیب روزهای 27، 28، 22، 23، 2 یا 3 شعبان محتمل است، ولی قدر مسلم این که شهادت سعید در شعبان بوده است.

4- مرگ مغیره بن شعبه
در ماه شعبان سال 50 (10) هجری مغیره بن شعبه در حالی که از طرف معاویه حاکم کوفه بود، در 70 سالگی به درک واصل شده (11) و زیاد بن ابیه به جای او نسوب شد.

مغیره بن شعبه در کوفه به سب امیرالمومنین علیه السلام می نمود خطبا را امر می کرد که آن حضرت را لعن کنند و تا زمان فرا رسیدن مرگش این عمل را ترک نکرد(12).

مغیره از اصحاب صحیفه ملعونه و لیله عقبه بود که می خواستند پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم را به قتل برسانند و همچنین از اصحاب سقیفه است(13). او از کسانی است که در آتش زدن در منزل امیرالمومنین علیه السلام، شکستن در، کتک زدن به مادر سادات حضرت صدیقه شهیده فاطمه زهرا سلام الله علیها و سقط جنین شریک بود(14).

زنان مغیره با ام جمیل در بصره شهرت خاص دارد و در کتب شیعه و سنی با مدارک مختلف ذکر شده است.

ابن ابی الحدید ی گوید: مغیره زنا کارترین مردم از جاهلیت و اسلام بود (15). مغیره از کسانی بود که به دستور معاویه همراه با عمر و عاص و عروه بن زبیر روایاتی دروغین ساختند که مقتضای آن ها وجوب لعن و برائت از امیرالمومنین علیه السلام بود و برای این کار معاویه جوایز فوق العاده ای برای آنان مقرر کرد(16). او در محضر امام حسن علیه السلام جسارت ها به پدر بزرگوارش نمود(17). اما آن حضرت جواب های مناسبی به او دادند و در آخر فرمودند: تو آن کسی هستی که در شهادت مادرم و برادرم محسن علیه السلام شریک بودی.

-------------------------------------------------------
منابع:
1- المستدرک علی الصحیحین،ج4،ص16.
2- صحیح بخاری،ج3،ص103 و ج6،ص148. مسند احمد،ج1،ص34و33. صحیح مسلم،ج4،ص193. شرح ابن ابی الحدید،ج14،ص23.
3- سوره تحریم،آیه 10: ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ كَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَاِمْرَأَةَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ.
4- شرح ابن ابی الحدید،ج14،ص13.
5- بحار الانوار،ج20،ص376.
6- مراقدالمعارف ج 1 ص 350
7- سعید بن جبیر ص 25 تا 29 ، منتخب التواریخ ص 423 ، مراقدالمعارف ج 1 ص 351 تا 352
8- تتمه المنتهی ص 106،
9- جلاالعیون ص 502
10- کشف الهاویه،ص288.
11- منتخب التواریخ،ص302.
12- کشف الهاویه،ص288. شرح ابن ابی الحدید،ج2،ص102.
13- کشف الهاویه،ص289.
14- بیت الاحزان،ص144.
15- کشف الهاویه،ص286.
16- شرح ابن ابی الحدید،ج1،ص358.
17- کشف الهاویه،ص288. شرح ابن ابی الحدید،ج2،ص102.