شرف الشعراء بدرين قوامى رازى(ق6):
چو صاحب شريعت پس از كردگار
ثنا گوى بر صاحب ذوالفقار

سپهدار اسلام، شير خداى
امير عرب سيّد بردبار…

ولى نعمت اهل دين از رسول
ولى عهد پيغمبركردگار(1)

سنايى غزنوى، ابوالمجد مجدود بن آدم (437ـ525ق):

نامش از نام يار مشتق بود
هر كجا رفت همرهش حق بود

آل ياسين شرف به او ديده
ايزد او را به علم بگزيده

سوزنى سمرقندى، شمس الدين محمّد (م569ق):

نگر كه دست كه بگرفت مصطفى به غدير
كه را امام هُدى خواند و فخر و زين و همام

مرا امام هم از جايگه وصىّ ِ خداست
ز جايگاه نبى، مر ترا امام، كدام؟

شيخ مصلح الدين سعدى شيرازى (م690ق) درباره حضرت امیرالمومنین علیه السلام گفته است:

جوانمرد اگر راست خواهى ولى است
كرم پيشه شاه مردان على است(1)

ابوالمفاخر رازى (م511ق):

بال مرصع بسوخت مرغ ملمع بدن
اشگ زليخا بريخت يوسف گل پيرهن

ناصر خسرو قباديانى (394ـ481ق):

شرف مرد به هنگام پديد آيد از او
چون پديد آمد تشريف على روز غدير

بر سر خلق مر او را چو وصى كرد نبى
اين، به اندوه در افتاد از او، آن به زحير

حسد آمد همگان را ز چنان كار از او
برميدند و رميده شود از شير، حمير

او سزايد كه وصى بود نبى را در خلق
كه برادرش بُد و بِنْ عم و داماد و وزير

منوچهرى دامغانى (متولد 432هـ):

آهنى در كف، چون مرد غديرخم
به كَتِف باز فكنده سر هر دو كُم(1)

دقيقى طوسى، ابو منصور محمّد بن احمد (متولد341هـ):
ابو منصور محمد بن احمد توسی شناختهشده به دقیقی (متولد۳۲۰ ه ش) شاعر بزرگ پارسی زبان بود. او از معدود شاعران ادبیات فارسی بوده که دین زرتشتی داشته است. دقیقی آغاز کننده سرایش شاهنامه بود. وى در جوانى به دست غلامى كشته شد و به همين سبب كار پر ارجى كه در نظم شاهنامه شروع كرده بود ،ناتمام ماند.
امروزه از شعر دقیقی به جز هزار بیتی که در شاهنامه گنجاندهشده تنها نزدیک به سیصد بیت قطعه، قصیده، غزل و شعرهای پراکنده از او به یادگار مانده است.

معروفی بلخی
ابوعبدالله محمد بن حسن معروفی بلخی شاعر ایرانی زاده شهر بلخ بود
از شعراء عصر سامانی بود وی معاصر و مصاحب رودکی شهید بلخی بود و رودکی او را به گرویدن به اهل بیت (ع) سفارش نمود. معروفی در سرودن غزل و قصیده و مثنوی مهارت داشت.

كسايى مروزى، ابوالحسن مجد الدين (متولّد 341ق)
مجدالدین ابوالحسن کسایی مروزی از شاعران شیعی قرن چهارم و معاصر اواخر عهد سامانی و اوایل عهد غزنوی است که از او با عنوان حکیم یاد شده است.

ابوالحسن كسايي مروزي (341-391ق) كه در سال درگذشت دقيقي طوسي به دنيا آمده، ظاهراً نخستين شاعر شيعي است كه اشعار علوي او در پيشينة مكتوب شعر فارسي ثبت و ضبط گرديده و قافله سالار «شعر ولايي» در حوزة زبان فارسي شناخته شده است.